Zwemmen

Maandag is hier altijd een bijzonder drukke dag.

Poetsen, boodschappen doen, heen-en-weer naar school. Op maandag scheppen we orde in de chaos. En na school is het altijd racen naar het zwembad. Eerst voor Lizzy, vervolgens voor mezelf. Want maandag is óók nog eens ‘sportdag’ voor mamma.

Normaal vindt Lizzy zwemles altijd erg leuk. Maar gisteren stond de pet ineens verkeerd. “Ik wil niet zwemmen, zwemmen is stóm.” Op de fiets had ze al gemopperd en onder de douche mopperde ze verder. “Ik ga er niet in,” deelde mevrouw nukkig mede.

Ik keek om me heen. Alle andere kindjes lagen al in het water. De badmeester keek ons vragend aan. “Ik zal je een geheimpje verklappen,” fluisterde ik terwijl ik neerknielde voor mijn stuurs kijkende dochter. “Mámma heeft ’s avonds óók nooit zin om te gaan zwemmen. Maar mamma gaat áltijd.”

Lizzy hield haar hoofd schuin en kneep haar ogen tot spleetjes. Ik zag dat ze mijn bekentenis tot zich door liet dringen. Toen gaf ze me een kus en sprong het water in.

Zonder er verder nog één woord aan vuil te maken.