Wij hebben een probleem.
Het probleem is drie turven hoog en heeft blauwe ogen. En dat probleem slaapt niet. Althans, niet zoals het zou moeten.
Ten eerste wil het probleem niet ínslapen. Het probleem heeft namelijk – als variatie op de eikels in het bad – nu boeven in haar bed. En aangezien ík niet weet hoe serieus ik dat moet nemen, durf ik het probleem niet in haar sop gaat te laten koken.
Maar los van het gaarkoken kunnen we het probleem evengoed niet alleen laten. Want dan gaat ze zó over de flos dat ze gaat overgeven. Tenminste als ze dat al haalt. Meestal is ze voor die tijd wel uit haar bed geklommen. (Of heeft hiertoe een poging gewaagd en is gestrand bovenop de zijkant van haar ledikant, hard op weg om een been te breken.)
Wanneer het probleem eenmaal in slaap is gevallen, slaapt het niet door. Ongeveer om het uur (soms om de twee, een enkele keer om de drie uur) maakt het probleem amok. – Herhaling van de vorige alinea. – Dit betekent een paar keer per nacht verplicht opzitten en wachten tot het probleem weer slaapt.
We hebben een paar nachten geleden het probleem bij ons in bed genomen. Maar toen ging het probleem een middernachtelijk potje voetballen met het dekbed en maakte daarbij een dusdanig lawaai dat het aangrenzende probleem óók wakker werd. Toen hadden we opeens twéé problemen in ons bed.
Kortom, we slapen al weken niet. Of nauwelijks. Te weinig in elk geval. Net genoeg om te blijven lachen. Niet genoeg om de grap te begrijpen.
Ik denk dat ik maar eens een beloning voor de gouden tip ga uitloven.
evuijsters 
Geen oplossing, wel meeleven. Zo’n probleem heb ik namelijk ook, alleen is dat wat kleiner en behaarder en het zegt miauw. Verder hetzelfde: inslaap en doorslaapproblemen, zich opwerken tot kotsen en als je het in bed neemt, gaat het op tenenmonsterjacht.
LikeLike
Ik schreef het al eerder: ik heb zelf geen kinderen, dus qua gouden tip kan ik je helaas niet van dienst zijn 😦 Maar het lijkt me inderdaad wel een probleem ja (trouwens een erg leuk omschreven probleem, maar daardoor wordt het probleem zelf natuurlijk niet leuk!). En ik hoop dat er iemand snel de gouden tip voor je heeft, voordat je wallen tot op de grond komen en je er niet meer mee kunt lachen! Succes!!
LikeLike
Ik zou een groot bed voor haar kopen, dan ben je in ieder geval van de gevaarlijke capriolen af. En misschien klimt ze er dan uit en gaat ze dan wel spelen als ze wakker wordt, dat is dan een stuk beter als dit (ik neem aan dat ze haar kamerdeur niet kan openmaken).
LikeLike
Vergeet ik nog helemaal om je sterkte te wensen, kom gerust een nachtje logeren.
LikeLike
Tip die ik gehoord heb:
S’avonds voor het slapen gaan toneelspelen en met de swiffer of bezem de boeven uit de kamer jagen, natuurlijk samen met heel veel toverspreukjes etc.
LikeLike
En als dat niet werkt, misschien de wijkagent vragen of hij een keer heel Officieel de kamer boef-vrij wil maken.
LikeLike
Eehm, op het gevaar af dat ik als late lurker misschien een beetje zweverig overkom: heb je wel eens gedacht aan aardstralen? In mijn eerste studentenhuis liep een aardstraal dwars door m’n kamer en omdat ik een supergoede slaper ben (m’n lief is er soms jaloers op) viel het me op dat ik heel slecht sliep. Ik heb toen m’n bed ergens anders in m’n kamer gezet en de slaapproblemen waren voorbij. Kijk maar eens op http://pendelen.startpagina.nl/ misschien is het wat voor jullie ‘probleem’.
Groetjes, Paula
LikeLike
Jeetje .. leuk geschreven maar wel een serieus probleem zeg… Ik heb geen oplossing, heb gelukkig een kleine slaapkop maar het toneelstukje lijkt me goed om eens te proberen.
Sterkte ermee en ik hoop voor je dat de gouden tip er tussen zit.
Maakt het overigens nog uit wat ze doet voor ze gaat slapen? Ik vraag dit omdat mijn dochtertje nogal onrustig wordt als ze vlak voor het slapen tv kijkt. Of is het altijd zo!!!
LikeLike
Paula, niks zweverig … Ik kan me voorstellen dat Esther alles wil proberen voor een goede nacht slaap ….
LikeLike
Oh, wat een ellende. Want hoewel je het heel grappig op kunt schrijven, weet ik uit ervaring hoe vervelend het is, zo’n kind dat niet doorslaapt.
Wij hadden nog de mazzel dat ze alleen maar wakker werd en getroost wilde worden. Om dat na een kwartier te herhalen enzovoort. Toen we niet meer konden van het slechte slapen, hebben we harde maatregels genomen. Het leek namelijk ‘s nachts wel alsof ze allerlei ergs had, ze kon huilen alsof ze een accute blindedarmontsteking had, maar de volgende ochtend was ze altijd weer ‘rise and shining’ (zij wel!). Het leek ons dus niet dat er echtecht wat aan de hand was.
Wij hebben een campingbedje in ons kantoor gezet. In ons kleine huisje hoor je dan wel het geschreeuw, maar niet meer zo hard dat haar grote zus er ook wakker van werd (want dat gebeurde). Het was niet leuk. Sterker nog, ik vond het verschrikkelijk. Het duurde ook langer dan een paar dagen, want echt, ze sliep toen nog niet door, maar in ieder geval viel ze altijd op den duur wel in slaap en werd ze nog steeds vrolijk wakker.
Maar ja, BelProbleem kan kennelijk uit het bed klimmen (ook uit het campingbedje? dat heeft minder houvast) en dan lijkt het me linke soep.
En of het een gouden tip is? Lot slaapt nog steeds niet goed door, is nog steeds regelmatig wakker ‘s nachts en in vreemde situaties alleen maar erger. Maar het is ook een fase, (hoop ik), want het gaat al minder slecht dan toen. Er zijn nachten dat ze helemaal doorslaapt en als ze wakker wordt, is een of twee keer heengaan, een aai geven, instoppen, genoeg om haar weer in slaap te krijgen. (vervolgens lig ik zelf een uur wakker, maar dat is een ander verhaal).
Kortom mijn tip:
Jezelf goed verwennen, want ik vind het reuzezielig.
‘s Avonds goed spoken/boeven wegjagen, speciale knuffel/toverstok/pirateniets geven waarmee ze alles aankan.
Bij langdurig brullen ergens anders leggen, waar ze niet bed/kamer uitkan en niet iedereen wakker houdt (maar waar je haar nog wel kunt horen voor echte nood) (al realiseer ik me dat dat verschil soms lastig is te horen, dat had ik in ieder geval wel).
Hopen dat het overgaat… Het is een fase hetiseenfasehetiseenfase….
sterkte!
LikeLike
Zonder reclame te willen maken, maar probeer eens Neuraston van Plfuger (of zoiets). Voor een homeopatisch middel werkt het akelig snel. Gewoon aantal druppels (of iets meer, ik smokkel wel eens 😀 ) per jaar van het kind.
Doet het ook erg goed als je zelf nerveus bent….dan gewoon 50 druppels hup erin….
Zetpilletje (ook al is kind niet ziek) wil ook wel eens helpen. Ze worden toch wat duffiger en eenmaal een paar nachten goed geslapen werkt dat als een soort Pavlof…
Succes!!!
LikeLike
[quote:63f47ae304=”Anonymous”]Ik zou een groot bed voor haar kopen, dan ben je in ieder geval van de gevaarlijke capriolen af. En misschien klimt ze er dan uit en gaat ze dan wel spelen als ze wakker wordt, dat is dan een stuk beter als dit (ik neem aan dat ze haar kamerdeur niet kan openmaken).[/quote:63f47ae304]
dan dit nippo: foeii! 😀
LikeLike
Aardstralen! 😀
LikeLike
Volgende truc werkte 25 jaar geleden het beste bij mijn persoontje:
Kind laten rommelen, geen aandacht geven (desnoods kamerdeuren dicht doen), kind slaapt vanzelf weer in en, walla, probleem weg. Bij hardnekkig probleem: bovenstaande herhalen.
Werkt volgens mij een stuk beter dan ‘boeven’ wegjagen of homeopathische middeltjes (daar geloof ik sowieso niet in). Maar misschien zijn de pedagogische standaarden iets veranderd in de afgelopen 25 jaar… 🙂
LikeLike
Ja Viool, maar kind gaat niet rommelen, maar krijsen, kotsen en/of been breken. Dus lijkt me niet de meest handige methode. 😀
LikeLike
Bij ons speelde dit zo’n 10 jaar geleden, met onze oudste zoon. Een echte oplossing was er niet, maar het ging over toen hij naar de basisschool ging. Hij slaapt trouwens nog steeds (= nu 13) pas heel laat in.
Dit is een vervelende periode Esther, maar hou vol, het gaat echt voorbij!! Ga desnoods allebei eens een nachtje ergens anders (ouders, vrienden) slapen om even bij te tanken. Sterkte.
LikeLike
Tja, lastig probleem. Hier hebben we hetzelfde probleem gehad, en nooit een oplossing gevonden.
Behalve dan misschien het probleem met manlief beneden op de bank (die sliep daar ook wel weer) en een Dora-DVD… En na een uur of 2 wilde ze dan
wel weer slapen!
Met 2 jaar en 3 maanden sliep ze ineens wel door, we weten nog steeds niet waarom ineens wel! Nu is ze (inmiddels 3 jaar) nog wel eens wakker ‘s nachts, maar dan slaapt ze gelijk weer in na een knuffel en eventueel haar speen.
Dingen waardoor ze wel iets beter ging slapen, maar nooit echt langdurig:
– groot bed
– hoofdkussen
– nachtlampje met meer licht.
Tja, en nu hebben we het volgende probleem, wat doen we met die speen?!?
Manlief wil er vanaf, de tandarts al helemaal. En overdag is het ook al gelukt. Maar ik wil slapen ‘s nachts, en heb nog geen trek in slapeloze nachten omdat ze boos is om haar speen. Manlief maakt het niet uit, maar ja, die wordt pas wakker als ik het echt vertik uit bed te gaan, en ze bijna hysterisch is…
In ieder geval succes!
Groetjes, Anneke
LikeLike
Wij hebben Valdispert Kids rust gegeven, na een half jaar nauwelijks slapen.
Gelijk de 1e nacht sliep mijn zoon door! Daarna bijna alleen maar goede nachten gehad. Mijn zoon sliep altijd wel goed in, dus dat was niet het probleem, maar hij werd altijd weer wakker snachts. Sterkte!
LikeLike
Balen zeg!
LikeLike
@Anneke: Tja, en nu hebben we het volgende probleem, wat doen we met die speen?!?
Onze jongens hebben hun speen allebei aan Sinterklaas gegeven, in ruil voor een cadeau dat ze graag wilden hebben. De eerste avond was een beetje lastig en onwennig, maar ze hebben nooit meer om een speen gevraagd! Terwijl met name onze jongste echt verslaafd was!
LikeLike
Helaas, het komt allemaal neer op een tijdje hard zijn voor het kleine pluizeballetje. Bij ons hielp wel dat beer almachtig was en iedereen kon wegjagen.
Die van ons kotst ook regelmatig van woede/emotie, maar aangezien hij dat al deed toen hij nog geen jaar was omdat hij geen tanden wilde poetsen, ben ik er langzaam in gehard. Raak er dus niet meer van onder de indruk: de smeerboel opruimen en dan toch echt poetsen, het is niet anders. Nu doet hij het zelf met plezier, maar dat is na ruim twee jaar protest.
In ieder geval nooit meer bij je in bed nemen hiervoor, maar dat had je zelf inmiddels ook al door, begrijp ik :-P.
LikeLike
Onze kinderen hadden alle drie een poos een beest of een vampier onder hun bed. De middelste durfde zelfs een poos niet meer alleen naar het toilet omdat er iets engs uitkwam. Kleine broertje moest mee en die lolbroek deed steeds de deksel dicht als grote broer stond te plassen…Bij alle drie hielp: het probleem serieus nemen en samen voor het slapen gaan of bezoek aan het toilet de enge beesten wegjagen. Misschien zou je toch eens een paar nachtjes een homeopatisch middeltje kunnen proberen, zodat jullie allemaal weer tot rust komen en dan met goede moed en sterke zenuwen er weer tegenaan kunnen. Ik kan me voorstellen dat een paar rustige nachtjes bij dochterlief vanzelf meer ontspanning bij het inslapen bewerken en het daardoor ook weer mogelijk zal zijn om door te slapen. En Ester: komt tijd, komt raad, het gaat echt een keertje over.
LikeLike
ik zou meezoeken en vertellen dat je er ook last van hebt, maar je jaagt ze gewoon weg !
LikeLike
Wat mijn jongste kind mij heel erg geleerd heeft: échte aandacht geven en meevoelen. En dan niet als middel om het probleem weg te krijgen, want dan voelde hij direct dat het niet écht meevoelen was, maar slechts een middel tot het doel. En dus was-ie nog steeds niet gehoord en moest hij dús harder brullen, langer doorgaan, etc.
Ook was hij niet gerustgesteld als ik niet geloofde dat er echt iets engs was.
Want voor hem was het wél eng.
Dus wat bij hem hielp was: vragen wat er precies was zonder meteen oplossingen in mijn achterhoofd te verzinnen (dat ging direct ratelen en dan had ik al een oplossing gespuid voor hij halverwege zijn verhaal was) en hem de oplossing laten verzinnen. En dan daarbij ook mijn grenzen duidelijk aangeven, zonder boos te worden.
Het was frappant wat daar voor creatieve oplossingen uitkwamen!
Ik hoop dat je hier wat mee kunt en wens je heel veel succes!
LikeLike
Heeft ze een nachtlampje in haar kamer? Dat kan soms ook wonderen doen… Zo’n dingetje dat je in het stopcontact steekt en dat dan blijft branden. Je hebt ze zelfs met allerschattigste WdeP-plaatjes, maar ook onwijs saaie varianten 🙂
Oh ja, nog iets wat pedagogisch ZEER verantwoords (zeggen ze…): Als je een handpop of gewoon een knuffel hebt, kan je haar daarmee laten “praten”. Ik weet niet hoe spraakzaam je meisje al is, maar het is wel een manier om iets uit een kind te krijgen dat hem/haar dwarszit. Natuurlijk doe jij de stem van de knuffel, maar zo’n kind denkt dat ze echt met die knuffel praat. En soms is het net makkelijker om daar dingen tegen te uiten dan tegen mama of papa. Maar het zou kunnen dat ze hiervoor nog wat aan de kleine kant is.
Hoe zijn die nachtmerries onder Lizzy’s bed destijds uit jullie leven verdwenen?
LikeLike
*Muziekje of cd-tje met voorleesverhaaltjes bij het inslapen
*serieus nemen
*ipv bij jou in bed, op een matrasje naast je bed, voor alle partijen rustiger. Maar dan krijg je het volgende probleem: Weer in haar eigen bed (in die fase zitten wij)
*Beloningssysteempje met stikkertjes oid als het ‘goed’ is gegaan.
LikeLike
Er zijn al veel goede tips gegeven, maar ik denk dat vooral serieus nemen kan gaan helpen. Haar een kinderbezem geven en samen elke avond de boeven wegvegen, zei iemand. Goed idee!
Daarna een vast bedritueel afdraaien (bijv. liedje, kletsen, knuffel).
Bij huilen, kotsen, klimmen beter niet negeren, maar kort aandacht aan besteden. Eerste paar keer even kort sussen (weer vegen) en een aai over haar bol. De keren daarna alleen maar terugleggen, kus, en weer weggaan.
Muziekje aan wil ook wel eens helpen.
Boekjes met dit thema huren bij de bieb.
Haar laten tekenen waar ze bang voor is en dat samen verscheuren.
Haar zelf een oplossing laten verzinnen.
Sterkte…
LikeLike
Heel erg bedankt voor alle goede tips en de (herkenbare) verhalen. In de toekomst zal blijken of de ‘gouden tip’ ertussen zit.
Om te beginnen gaan we binnenkort een groot bed voor haar kopen. Dit om ongelukken te voorkomen. Verder hebben we een matras naast haar bed gelegd zodat we er eventueel kunnen slapen (of in ieder geval kunnen liggen) als ze teveel spookt.
De boeven wegjagen doen we ook, knuffels aanstellen als politieagent ook, maar tot nu toe heeft dat geen effect. Ze komen steeds ‘terug’.
Een nachtlampje kan misschien ook helpen. Die heeft ze nog niet, die moest er ook maar eens komen.
Zal de komende tijd deze tips nog regelmatig doorscrollen om eventueel nog andere dingen te proberen.
Ik houd jullie op de hoogte. Nogmaals dank. Erg lief dat iedereen zo meedenkt.
LikeLike
Goh zeg wat een reakties! Mijn kleine blauwogige boef slaapt namelijk ook moeilijk in (verlatingsangst? Of gewoon ondeugend?). Maar ik merk vaak genoeg dat wanneer ik dit bespreek met bv collega’s of familie, mensen vaak reageren met ‘dat doet-ie-van-mij-nooooooooooit! Slaapt aaaaaaaaaaaltijd goed!’
En dan voel ik me vaak een beetje niet zo’n goede moeder….. (alsof dat het enige is….)
Hier laat ik Nova niet meer haar middagslaapje doen, zodat ze ‘s avonds snel in slaap valt. Dat lukt zeker niet elke dag want dan stort ze overdag helemaal in en slaapt ze alsnog. Nova klimt ook zelf haar bed uit, trekt haar slaapzak uit en komt rustig van de trap aflopen. idd de eerste keer schrik je je een ongeluk!
(er ontbreekt trouwens een spijl aan haar bedje waar ze dan dus tussendoor kan)
Geregeld zit ik nu op de overloop te lezen en elke keer als ze dan dreigt eruit te komen of haar slaapzak uit wil trekken, dan leg ik haar terug en zeg dat ze lekker moet gaan gaan slapen. Dit kan een uur duren maar uiteindelijk valt ze dan wel rustig in slaap.
De eerste keren dat ze steeds uit bed kwam, werd ik erg boos, heb haar zelfs een paar keer een flinke tik op haar billen/luier gegeven, ik was zelf zo boos en gefrusteerd.
Nu ik zelf rustiger ben merk ik dat ze daar beter op reageert.
Nou Esther, veel succes ermee, want eerlijk gezegd is het slopend frustrerend vermoeiend en bevorderd ook niet je relatie.
groetjes!
LikeLike
Het is een fase hetiseenfasehetiseenfase….
@Jojoco: 😆 idd! Het is een fase!
LikeLike
@ Brie s: wat dacht je van een spijltje erin?
Esther, als ik er zo over nadenk, dan zou ik dat matras daar niet neerleggen. Is het niet zo dat ze dan juist denkt: daar hoort papa of mama te slapen? Het lijkt mij (als leek, dus neem vooral niets van me aan, maar neem het in overweging) juist een extra trigger om te krijsen dat ze wil dat iemand daar ligt.
Verder kan ik nog uit mijn eigen jeugd herinneren dat je ouders de wijsheid hebben. Als je met je kind meepraat over monsters die niet bestaan, dan zou ik als kind denken: mijn ouders erkennen dat ze er zijn. Dat maakt het mijnsinziens alleen maar veel enger! Nou was ik een vrij serieus kind, dat altijd heel lang wakker lag (vaak ook heel stil, hele plannen aan het ontwikkelen – ik had veel te bedenken en weinig slaap nodig, sliep vrijwel nooit voordat mijn ouders naar bed gingen) Ik weet nog wel dat ik als kind veel angsten had, maar dat mijn ouders die juist konden ontkrachten. Maar misschien was ik toen al wat ouder en daarmee hoogstwaarschijnlijk rationeler.
Mijn broertje had hetzelfde probleem als Annabel en is járen ‘op mijn moeders plekje begonnen’, zoals dat heette. Hij sliep in haar bed, tot mijn ouders naar bed gingen, dan werd hij verplaats. Blijkbaar vond hij hun bed veiliger en als hij weer in zijn eigen bed lag sliep hij door. Hier hadden ze dus weinig last van en het werkte subliem.
Verder – zoals gezegd, ik ben een leek – rest mij alleen je HEEL VEEL STERKTE te wensen!
LikeLike
Wij zijn misschien een beetje raar (geworden), want wij hebben eerst een paar jaar met z’n drieeen/vieren in een groot bed geslapen (dat heet co-sleeping) en sinds onze verhuizing twee jaar geleden slapen broer en zus (6 en 3) bij elkaar in tweepersoonsbed. Zus van drie mag nog bij broer slapen totdat ze zes is, heeft hij gezegd. Ze wordt over een paar weken vier.
Iedere nacht wordt zus van drie wakker en slaapt vervolgens verder in ons bed.
Zus van drie heeft wel een bed maar dat is een halfhoogslaper en die gebruiken we vooralsnog alleen als kast.
Broer van zes heeft eerst jaren ontzettend slecht geslapen, maar slaapt tegegenwoordig zelf in en slaapt ook goed door (nooit gedacht dat we ooit in die fase terecht zouden komen).
Dus misschien een tip (voor als al het andere niet lukt): Lizzy en Annabel bij elkaar op de kamer?
Groetjes, Keeke.
PS bij ons op het consultatiebureau heb ik gehoord dat een kind tussen drie en vier jaar gaat doorslapen. In ons specifieke geval klopte dat ook.
LikeLike
Kindertjes bij je in bed nemen lost het probleem sowieso niet op, maar creeert een nieuw probleem.
Volgens mij is meisje bang en heeft ze behoefte aan geruststelling. Misschien merkt ze dat ouders ook niet helemaal gerust zijn en reageert ze daar weer op door nog banger te zijn.
Volgens mij is het een kwestie van een week flink investeren, op een moment dat je daaraan toe bent, want het kost veel moeite en tijd en inspanning en energie en slaap. Dus op een moment starten dat je de kans hebt een middagdutje te doen?
Ik zou haar in bed leggen en verzekeren dat er geen spoken of boeven zijn. En dus ook zeker niet naast haar gaan liggen, want daarmee zeg je dat er wel boeven zijn. Ik zou haar niet troosten totdat ze klaar is met overgeven en raar doen. Dat gedrag wil je niet bekrachtigen. Je wil het gewenste gedrag belonen. Dus steeds als ze in bed ligt en ze blijft liggen aai over de bol. Als ze overgeeft, wachten tot het over is, opruimen en terug in bed leggen. Geen geaai en lieve woordjes. Als ze zoet ligt krijgt ze een aai. Snap je het principe: bekrachtigen van gewenst gedrag en negeren van ongwenst gedrag.
LikeLike
hier werkte het om een radio met tape/cd speler in de kamer te zetten en elke avond zelf te laten kiezen wat er gedraait werd… muziek of een verhaaltje… keuze heel beperkt houden tussen 2 anders word het al heel moeilijk… heel duidelijk vertellen dat ze wakker mogen blijven tot het verhaaltje muziekje afgelopen is en dart ze daarna echt moeten gaan slapen…
inderdaad het krijsen en vervolgens kotsen verhaal is heel moeilijk maar wel haar machtsmiddel naar jullie toe… hoe moeilijk ook… laten krijsen en als ze kotst haar verschonen bed eventueel de rest schoonmaken maar zonder aandacht aan haar of haar gerkijs schenken ook niet met haar praten en daarna de kamer weer uit…
de oudste heeft dat ook gehad en het was een waardeloze week maar na 5 avonden schreeuwen kotste ze niet meer ging met d’r verhaaltje slapen en na 2 weken sliep ze zelfs snacht s door… op een enkele keer na..
en als ze niet uit dr kamer kan komen inderdaad lekker laten rommelen als ze na een paar dagen door heeft dat het niet werkt met gegil gekrijs en gekots zal je d’r op een gegeven moment misschien een keer op de grond in slaap tegen komen dan leg je dr gewoon in d’r bed en als ze wakker word geef je kus en zegt welterusten en loop je zonder verder iets te zeggen de kamer weer uit…
zo werkte het hier… is misschien wel de “harde”methode maar ja iets anders werkte hier ook niet dus dan maar zo… uiteindelijk heb je zelf toch ook je rust nodig!!!
heel veel succes en sterkte en ik hoop dat er iets geschreven is die de gouden tip is!!!
LikeLike
Nogmaals dank voor alle tips, ik kom er nog een keer op terug.
LikeLike