Artis

Ik heb gister toch zo’n bizar verhaal gehoord!

Het gaat over G. Een vriend van mijn lieve vriendin F. Deze G. werkt als vrijwilliger. Met verstandelijk gehandicapten. Eens in de zoveel tijd gaat mee als er uitstapjes met patiënten op het programma staan.

Vorige week ging de reis naar Artis. Aan het einde van de gezellige dag constateerde de groep dat één van de patiënten wel heel erg vies, nat en bemodderd was. “Ik kan hem zo niet terugbrengen,” had één van de vaste begeleiders gezegd. “Ik laat hem bij mij thuis even douchen.”

Hij nam de patiënt mee naar zijn huis en zette de man onder de douche. Terwijl de begeleider wachtte, zag hij de rugzak van de patiënt in de gang staan. En de rugzak bewóóg. “Nee, dat kan niet,” dacht de begeleider, maar na een tijdje bewoog de rugzak wéér.

De begeleider besloot poolshoogte te nemen. Hij opende de rugzak van de patiënt.

Er zat een pinguïn in!

Onderweg

Radio aan.

Ik: “Spannend zeker?”
Paul: “Wat?”
Ik: “De Tour natuurlijk!”
Paul: “Geen idee.”
Ik: “Geen idee?”
Paul: “Nee. Ik zit naar voetbal te luisteren.”

Nieuwsflits!

Ik heb kort haar!

Marmer XV

Ik ben alleen thuis.

Paul is op stel en sprong vertrokken. Richting het nieuwe huis van mijn broer. Laatstgenoemde krijgt binnenkort een nieuwe keuken. En dus moet de oude keuken eruit. “Perfect!” riep Paul toen hij dit hoorde. “Die kan ik dan mooi inbouwen in de kelder!”

Afijn. Een keuken in de kelder. “Het moet niet gekker worden,” riep ik. “Wat moeten we dáár nou weer mee?” Maar dát kon hij prima uitleggen. Het ging niet om kéuken, het ging om de kástjes. Daar kon hij mooi alle materialen in opbergen. En het aanrecht diende als werkblad. “Het fannetje sluit ik op de afzuigkap aan,” jubelde hij.

Aldus zijn ze met z’n tweeën aan het slopen. Paul blij en broer blij (die is meteen van de troep af). Binnenkort hebben we een keuken in de kelder. Ben benieuwd wanneer hij aan een chemisch toilet gaat beginnen. Of aan een voorraadkast. Krijgen we zo’n zelfvoorzienend nucleair schuilhol.

Volgens mij verwacht hij een atoombom. Zou dat erachter zitten?

Teveel 24 gekeken?

Marmer XIV

“Es, kan je misschien even helpen?”

Nee hè. Zit ik mezelf nét lekker een muisarm te hyven, moet ik de kelder in. “Wat is er,” gil ik naar beneden. “Uitgespeeld met de Haakse slijpsnol?” Er klinkt gegrom. Ik ga toch maar even kijken. Straks heeft hij zichzelf ingemetseld of zo.

Beneden tref ik een zee van marmer. En in het midden dobbert mijn man. Hij is aan het voegen. “Het voegsel droogt nogal snel,” zegt hij. “De stenen moeten afgesopt worden.” Tsssk. Mag ik helpen, moet ik sóppen.

Afijn, omgedoopt tot sopsnol ga ik aan de slag. Hyves moet maar even wachten. Schraap, schraap klinkt het plastic gereedschap van Paul. Plons, klinkt mijn spons. Samen bewerken we de balzaal. Ondertussen bespreken we van alles. Best goed voor je relatie, zo’n kelder.

Als het af is kijken we bewonderend rond. Het is prachtig. “Schrijf maar op je weblog dat je goed hebt geholpen,” grinnikt Paul.

Ik steek mijn tong uit. Ik neem een wijntje en ga nog even hyven.

Hyves

Vakantietijd. Komkommertijd.

“Ze hebben Rasmussen uit de Tour gehaald!” Aan Pauls stem hoor ik dat dit Heel Belangrijk Nieuws is. Raspoetin? Deed hij mee dan?

Toegeven. Ik ben een slechte sportkijker. Ik vind het gewoon niet leuk. Tennis, darten en de olympische spelen. Aan mij is het niet besteed. Voetbal ook niet. Alleen voor het EK of WK zet ik de TV aan.

Ik ben sowieso geen televisiefan. Een spannende serie gaat nog wel. Of een keer een goede film. Maar verder vind ik er weinig aan. Ik word al moedeloos als ik in de gids kijk. Teveel keus. En van zappen krijg ik hoofdpijn.

Geef mij maar een goed boek. Of een computer. Lekker lezen, beetje schrijven. Rommelen op internet, googlen naar oude bekenden. En sinds kort heb ik hyves ontdekt. De laatste tijd krijg ik steeds vaker een oude bekende ‘over de vloer’, dat is leuk.

Eigenlijk lijkt het me wel leuk als júllie mij eens hyven. Zo moeilijk moet ik niet te vinden zijn. Esther Vuijsters via www.hyves.nl. Kan ik ook eens bij júllie in de keuken kijken. Even de zaak omdraaien zeg maar.

Of hebben jullie meer belangstelling voor Raspoetin en de Tour?

Zomaar een gesprek II

Bij de nieuwe woning van mijn broer.

Mijn broer: “En daarachter is een heel leuk grasveldje.”
Paul: “O ja, ik zie het.”
Mijn broer: “Tja, het was natuurlijk de bedoeling dat ik daar zou gaan voetballen mijn zoontje.”
Paul: “In plaats daarvan loop je straks achter een roze poppenwagentje.”
Mijn broer (grinnikt): “Ach, ’t is pas de eerste voor ons hè.”
Paul: “Ja. Ik heb pech. Ik moet maar uitgaan van een leuke schoonzoon.”

Mijn vader: “Nou, dat valt in de praktijk flink tegen hoor.”

Zo,

Dat is er weer één minder.

Het dochtertje van mijn broer

Het viel me laatst ineens op.

Dat het dochtertje van mijn broer zo rustig is. Ten opzichte van andere kinderen, bedoel ik. Je hoort haar niet, ze rent niet van hot naar her, ze speelt niet met de andere kinderen. Ze zit maar gewoon een beetje te zitten bij haar moeder (altijd bij haar moeder) en laat alles over zich heenkomen. Alsof ze niet echt actief deelneemt aan dat wat er gaande is.

Het was me al vaker opgevallen dat ze zo stil is. Dat je echt je best moet doen om contact met haar te krijgen. Volgens mijn schoonzusje hoort het bij de leeftijd, maar ík maak me stilletjes toch een beetje zorgen; op deze manier is het gewoon heel moeilijk om haar bij de spelletjes te betrekken. De andere kinderen bouwen geen band met haar op. Ze lijkt zich niet eens bewúst van haar omgeving.

Mijn broer lijkt zich geen zorgen te maken. En ook mijn schoonzusje vindt dat ik overdrijf. Maar ik wil gewoon het beste voor mijn nichtje. “Ben jij dan niet bezorgd om haar?” vroeg ik mijn moeder onlangs, toen we een keer gezellig samen aan de thee zaten.

“Ach,” zei ze, “het trekt wel bij. Laten we eerst de geboorte in september maar eens afwachten.”

Harry Potter-hype

Ik heb een goede daad gedaan.

Ik heb de Harry Potter die ik ’s ochtends had gekocht, doorverkocht aan een nooddruftige kennis.

De jongeman in kwestie zou het gewilde boek gister ontvangen hebben, maar het is nooit gekomen. Tegen de tijd dat hij zich realiseerde dat bol.com hem met lege handen liet staan, was het boek overal uitverkocht. En aangezien hij maandagochtend in alle vroege met zijn scoutingclub naar Denemarken zou vertrekken, was de diehardfan ontroostbaar. Hij had zich helemaal verheugd op een vakantie met Harry.

Hij wist niet hoe snel hij langs moest komen om het boek op te halen. Toen hij het pakje van me overnam glommen zijn ogen van opluchting. Ik geloof dat ik nog nooit iemand zo gelukkig heb zien kijken.

Bizar eigenlijk. Die Harry Potter-hype.