Pfeiffer. De thuistest.
Omdat ik steeds zo moe was (en na een keelontsteking nog steeds last van mijn klieren had) besloot ik een pfeiffer thuistest te doen.
Dat ging als volgt:
1.) Eerst las ik de gebruiksaanwijzing. Deze begreep ik niet helemaal (“Neem het lancet, draai aan het kleine gekleurde beschermkapje en trek het eraf.”) doch voldoende om de test aan te durven.
2.) Ik sloopte onmiddellijk het gevalletje met de naald erin (later bleek dit het ‘lancet’ te zijn, vandaar) dus prikte ik maar gewoon een gaatje in mijn vinger.
3.) Overal zat bloed, behalve in het daarvoor bestemde testrondje.
4.) Na flink in mijn vinger knijpen slaagde ik erin een druppel op de juiste plek te deponeren.
5.) Vervolgens kon ik het flesje met druppelvloeistof niet vinden. Deze bleek, heel logisch, nog in de testdoos te zitten.
6.) “Verrek dit lijkt wel een zwangerschapstest!” dacht ik.
7.) Stap 9 bleek een moeilijke: “Veeg het overtollige bloed op uw vinger weg met een tissue (of papieren zakdoekje) en plak de pleister op uw vinger.” Ik had alleen Wc-papier. Zou dat de test beïnvloedden?
8.) Vijf maximaal tien minuten wachten.
9.) Pomptipomtipom.
10.) Negatief. Geen EB virus in mijn bloed. Géén pheiffer. Gewoon maar weer op tijd naar bed dus.
evuijsters 
“Gewoon op tijd naar bed”…
Tja, dat zijn van die voornemens waar je zelf bij voorbaat al niet in gelooft…
Toch blijf ik het proberen. Mijn doel: één keer per week vóór 12 uur naar bed. Geloof het of niet, die enkele keer dat dat lukt is meestal op zondagavond.
Heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat de zaterdagavonden nogal eens uit de hand lopen 😉
LikeLike
Tja… ‘t scheelt je een rit naar de dokter. Maareh, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik er van vind. Van die thuistesten.
LikeLike
Zie er echt uit als een zwangerschapstest he? Op het bloed na dan.
LikeLike
Ik ben anti-thuistest, maar als het je geruststelt … 🙄
LikeLike
ik zeg er niets van… 🙄
maar inderdaad goed als het je maar geruststelt 😉
LikeLike
Nou, zeg het maar wel graag!
LikeLike
Ik vertrouw geen zelfmedicatie of zelfdiagnostiek, gewoon lekker naar de HA en alles vertellen wat er aan de hand is. Hij kan zien of er iets is om zich zorgen om te maken of niet. Ik weet gewoon niet hoe betrouwbaar zulke testjes zijn…
En bovendien, help ik graag 😉
LikeLike
Je hebt gelijk Kikker. Als ik me daadwerkelijk zorgen zou maken sta ik meteen bij HA op de stoep.
Eerlijk gezegd vond ik het wel spannend, zo’n thuistest. 😉
LikeLike
net een zwangerschaps test he? 😈
Das ook spannend 😈 😈 😈
:******
LikeLike
ik zag eerste de test toen de tekst…dus dacht al…. 😆
LikeLike
Tja: dat vroeg ik me ook al af. Bovendien, die maken ook fouten zat (net als iedereen overigens) 😉
LikeLike
En zo wordt de gezondheidszorg duurder en duurder; zelfs al is het maar eens per 3 à 4 jaar, het gaat om het principe.
LikeLike
Hekate, daar staat dan weer tegenover het volk dat besparend werkt door niet naar de HA te gaan maar een thuistest te kopen. 😉
LikeLike
Interessante discussie!
Waarom vertrouwen we wél en masse op de aloude, vertrouwde, zwangerschapstest (sterker nog: die doen we eerst en dan laten we die daarna bevestigen pas door de HA) die tenslotte ook een zelftest is, maar niet op andersoortige thuistesten? Voordat deze zelfmedicaties op de markt mogen komen worden ze onderworpen aan strenge eisen op velerlei gebied. Ik wijt het niet willen gebruiken van de nieuwe thuistesten dus maar aan de “wat de boer niet kent, dat vreet ie niet” strategie.
En daarbij: de tijd van de alwetende huisarts is -mede door de komst van internet- allang voorbij, net als de tijd dat de HA als notabele van het dorp gezien werd.
Dus met thuistesten is zeker niets mis en het scheelt je een loopje naar de HA. En dat heeft weer een positief effect op de kosten van de gezondheidszorg.
LikeLike