Ik leid tegenwoordig een heel opwindend leven.
Dat zit zo, ik lig dezer dagen bij een heleboel mensen in bed! Vooral vrouwen. Een enkele keer lig ik bij een man in bed (toevallig lag ik vannacht bij mijn eigen man in bed maar echt, dat is een uitzondering) maar meestal eindig ik toch wel samen met een vrouw. En ik moet zeggen: het bevalt me best.
Het zorgt er alleen wél voor dat ik me de laatste tijd best naakt voel, zo met mijn hele hebben en houden in beeld. Niet alleen als ik bij iemand in bed lig hoor, ook op het schoolplein, in het zwembad en bij vrienden thuis. Ik weet immers dat zij (nu) weten dat ik best baal van mijn (te) dikke billen (maar niet consequent genoeg ben om er permanent iets aan te doen), dat ik wel eens op de bank slaap als mijn man snurkt en dat ik me uit het veld laat slaan door zoiets onbenulligs als een onaardige overbuurvrouw.
Kortom, sinds mijn debuut “Je kan er maar beter om lachen” in de winkel ligt (en dát het er ligt heb ik gezien, compleet met poster in de etalage, zo waanzinnig cool), kan iedereen door mijn kleren heenkijken. Ik ben als het ware een open boek voor mijn omgeving. Dat is soms eng, maar vaak vooral erg spannend. Niet vanwege mijn persoonlijkheid (of mijn niet al te slanke dijen) maar vooral vanwege mijn schijfstijl. Wat vinden mensen nou echt van mijn boek? Het boek waarover ik zolang gedaan heb en waarvoor ik zoveel van (onder andere) jullie gevraagd heb.
De eerste reacties – via blog, mail, twitter en omgeving – zijn erg positief. Ik schreef het al eerder: iemand die zijn iPad omdraait in de hoop daar nog wat extra bladzijden te vinden, is natuurlijk een goed teken.
Maar ook opmerkingen als: “Man is net enigszins geïrriteerd naar bed vertrokken. Hij lag op de bank te slapen maar werd steeds wakker van m’n gelach. Kan ik nu mooi in alle rust verder lezen”
En: “Manlief vraagt al de hele dag: “lees eens voor” om dan vervolgens samen te lachen. Gister toen ik thuis kwam met t boek ging hij eerst de hele cover bestuderen om vervolgens hoofdstuk 1 te lezen en helemaal dubbel te liggen. Ik denk zelfs dat ie um deze vakantie nog wel gaat lezen……dat wordt dan zijn tweede boek sinds de mavo!!”
En:
“Ja, hier ook al uit, wat een heerlijk boek! Moest ook hardop lachen, waarop dochter elke keer verbaasd vroeg “wat is er mama?”.
Zulke berichten zorgen natuurlijk voor een ontzettende grote grijnsch op mijn gezicht!
Ooit zat ik in de trein van Amsterdam naar euh, ergens anders, toen er een jongen naast me voortdurend zat te gniffelen. Bij het uitstappen gluurde ik naar wat hij las. Het was “Het feest der liefde” van Giphart. Ik ben uitgestapt en meteen naar de boekhandel gelopen. Dat beeld is blijven hangen, van die grinnikende jongen in de trein. Ik wilde ook mensen laten grinniken, of nog beter: schaterlachen. En het is zo ontzettend lekker om te horen dat er ook echt gelachen wórdt. In bed. Op de bank en zelfs tijdens het voeden van de baby (maar goed dat die zuigreflex van die kleintjes zo sterk is).
Toch zijn er ook kritische geluiden, maar of die nou echt kritisch zijn?! Ik zou de sticker ‘alleen openen tijdens vakantie’ vergeten zijn (iemand moest door mij om 17.00 uur de lunchtafel nog afruimen!) en bij mijn volgende boek moest ik vooral zorgen dat het werd bezorgd de dag voor moederdag ipv vaderdag. Mijn lezers hebben humor, dat blijkt maar weer. Soort zoekt soort en er wordt al druk gespeculeerd over een vervolg op Je kan er maar beter om lachen.
Een vervolg. Ja, dat zou mooi zijn. Een nieuw boek. Ik wil het graag schrijven maar laat ik eerst maar eens afwachten wat Nederland vindt van mijn debuut. En om daar achter te komen zal ik echt moeten zorgen voor meer (naams)bekendheid. Ik lig niet in alle boekhandels, sterker nog, ik lig in meer boekhandels niet dan wél. Niet alle boekhandels kopen ‘zomaar’ boeken van onbekende auteurs.
Maar áls ze er een (moeten) inkopen, voor een klant bijvoorbeeld, dán bestellen ze er meestal meer. Ik kan me zelfs voorstellen dat – wanneer iemand naar mijn boek vráágt in de boekhandel – een boekhandelaar die op dat moment nee moet verkopen, tóch maar fluks het boek gaat bestellen. (Zeker als die klant heel geschokt bij het antwoord kijkt!)
De aandelen in mijn boek verkochten vorig jaar sneller dan snel en inmiddels staan al jullie namen achterin. Betere PR vind ik nergens, dat heb ik de afgelopen dagen al gezien. Dus heb je nog zin om deze zomer te #helpenhypen, dan ben je natuurlijk van harte welkom. Loop eens een boekhandel binnen, bemiddel bij vriendinnen, schrijf een recensie bij bol.com. Wie weet hoe een koe eens haas vangt, en wie weet waar Willem Wever woont.
Ondertussen werk ik aan een nieuw plan. Een plan voor een wedstrijd – speciaal voor jullie – waarbij iets héél leuks te winnen is. Die wedstrijd zal uiteraard te maken hebben met mijn boek (en de promotie) dus hou mijn blog de komende dagen in de gaten.
En tenslotte, tja, dit stond er vandaag op de Facebookpagina van Je kan er maar beter om lachen
Bijna een blog op zich.
Tijdstip 19.20: “schat er was een envelop”
Tijdstip 19.20.05:”waar??”
Tijdstip 19.21:”Waar!!!!!!!!!”
Tijdstip 19.22: rits, scheur, zucht, blij
Tijdstip 19.22.30: grrr snel stoel opruimen
Tijdstip 19.25: stilte, boek open en lezen
Tijdstip 20.30: “Drinken?” “ja , lekker”
Tijdstip 22.00: verhuizing naar boven inclusief
telefoon, kat en BOEK
Tijdstip 22.45: zucht, boek uit!
Conclusie: top avondje!!!!
(Stiekem vraag ik me toch wel af of dat nou wel écht een goed teken is, al die mensen die zo snel mijn boek uit lezen?! In drie uur tijd, mijn hemel, ik doe er langer over om een knoop aan een jas te zetten?!)