Woorden vervliegen het geschrevene blijft

Twitter is een miniblog en Facebook is een soort voorraadkast.

Trek de social media open en je vindt er zeker iets van je gading. Een mooie foto, een grappig filmpje, een leuke quote. Of – want daarvoor gebruik ik de social media óók vaak – je vindt er een linkje naar één van mijn columns of blogs.

Het freelancen bevalt me goed. Ik heb een tijdlang gezaaid en nu kan ik oogsten. Steeds vaker ‘mag’ ik mijn stempel drukken op stukjes die verschijnen op internet of in de bladen. “Jouw specialiteit is je schrijfstijl,” zoals één van mijn nieuwe opdrachtgevers het onlangs zo mooi zei. (Het is dan ook niet voor niets dat ik als logo een stempel heb gekozen). Ik neem het serieus. Ik heb een visitiekaartje, écht briefpapier en een heus motto (zie titel).

Nu kan ik niet overal linkjes blijven plaatsen naar blogs (behalve als het relevant is natuurlijk) en andere leuke plaatsen waar ik binnnenkort te zien ben. Dat is niet netjes naar Vrouwonline toe en ik kan me ook voorstellen dat niet iedereen daarop zit te wachten. Dit is Vrouwonline en hier schrijf ik over Kletsen, Paul en Popcornmachines. Hier is het bekend.

Zit je er nou wél op te wachten, wil je graag op de hoogte wil blijven van wat ik schrijf, wáár schrijf en wat er verschijnt in Estherstyle, volg me dan op Twitter (@EVuijsters) of onder mijn eigen naam op Facebook (zie ik ook nog wat van jullie), dan komen de linkjes vanzelf voorbij. Hoef je er alleen nog maar op te klikken.

En natuurlijk kan je óók altijd eens langskomen op mijn eigen site waar het immer roze en gezellig is (en waar je ook links vindt naar recente blogs en artikelen).

Tot snel.
Hier of daar.