Onder hypnose (weer) verliefd worden?!

In Amerika is het een hit.

Onder hypnose (weer) verliefd worden op je eigen man. Dé manier om een scheiding te voorkomen en om de sleur te doorbreken. Maar werkt het ook echt?

Hypnotherapie bij relatieproblemen

Een rondje surfen – ik vraag naar ervaringen met hypnotherapie bij relatieproblemen – levert veel Engelstalige, maar weinig Nederlandse hits op. Of er iemand hier ervaring heeft, vraag ik op een relatieforum. Niemand reageert. Kennelijk zijn we hier in Nederland een beetje te nuchter voor. Of ik zoek niet op de juiste manier.

Alles kan!

“Alles is mogelijk met hypnose, indien het ook téchnisch mogelijk is”, lees ik de site van het hypnosecentrum. Met technisch mogelijk bedoelen ze dat de ”ingrediënten’ aanwezig zijn. Dat er geen ‘onderdelen’ missen. Afvallen, stoppen met roken, relatieproblemen en zelfs prestatieverbetering (?) behoren tot de mogelijkheden. En ja, ook relatieproblemen pakken ze aan. Of het werkt? Geen idee. Er is geen gastenboek.

Ervaringsdeskundigen

Met de Engelse links heb ik meer succes. Jammer genoeg doen de meeste ‘ervaringsdeskundigen’ hun verslag op de site van de behandelaar waardoor er van objectiviteit natuurlijk geen sprake is. Gelukkig vind ik ook wat andere verhalen. Zo schrijft de auteur van deze blog openhartig over haar pogingen om haar relatie te lijmen door middel van hypnose. Ze bezocht meerdere therapeuten en haar insteek was steeds net een beetje anders. Of het hielp? Nee. Zij en haar man zijn inmiddels gelukkig gescheiden en beiden hebben een nieuwe partner.

“Bringing back that missing spark and attraction!”

Bijna jammer

Kortom, de enige echte ‘ervaring’, zegt dat het niets is. Toch blijf ik er benieuwd naar, naar het effect van een hypnose. Want dat het verschijnsel bestaat, daar twijfel ik niet aan. Maar of het mensen ook écht kan helpen, dat is de vraag. Bijna jammer dat ik geen relatieproblemen heb, want dan kon ik het proberen.

Of toch?

Bij het hypnosecentrum kan je trouwens óók behandeld kan worden voor huidverjonging, gewichtsmanagement en oogcorrectie, zie ik net. Zelfs een writersblock kunnen ze aanpakken!

Mocht ik dáár dus binnenkort last van krijgen, dan weet ik waar ik moet zijn! Inspiratie gegarandeerd!

Lees verder op www.esthervuijsters.nl, vandaag over… het effect van hoge hakken op mannen.

Niet poetsen is goed voor het milieu!

Ik ben tegenwoordig heel snel klaar met schoonmaken duurzaam bezig!

Om te beginnen maak ik de bedden niet meer op. Ik heb namelijk gelezen dat het beter is om het beddengoed gewoon ‘luchtig’ open te slaan. Wanneer je een bed te strak opmaakt, dan kan het zweet van die nacht niet verdampen en dat resulteert (bah!) in zure lakens.

Anticiperen

Daarbij krijgen we binnenkort een nieuwe keuken, dus het soppen van kastjes en plinten kan wachten. En aangezien de tegels er straks helemaal uit gaan, ga ik die ook niet langer staan poetsen. Anticiperen heet dat en ik ben daar heel goed in.

Heel duurzaam!

Waar ik ook goed in ben is delegeren. De meiden poetsen inmiddels hun eigen kamer (in de vakantie) en sinds ik eens van de ladder viel, lapt Paul de ramen. Daarbij lees op de site van duurzaam MKB dat álle schoonmaakactiviteiten een negatief effect hebben op het milieu. “Zo min mogelijk water en schoonmaakmiddel gebruiken en niet vaker poetsen dan nodig”,  is het devies. Ik sop daarom per definitie bijna niet meer en voel me thans heel duurzaam.

Slimme apparaten!

En het wordt echt alleen maar beter! Op deze site las ik over een apparaat dat zuigt, dweilt en droogt tegelijk! Hij is nog wel niet op de markt, maar ik heb hem toch maar vast op mijn verlanglijstje gezet. Mijn kast puilt uit van Swiffers en microvezeldoekjes die slechts vluchtig over een oppervlak hoeven te dánsen om alles stofvrij te maken en vogelkooi zet ik gewoon af en toe in de tuin. Kooi én vogels waaien dan vanzelf schoon.

Laat die WC dan ook maar zitten!

Last but nog least lees ik hier dan ook nog eens dat binnen vijf uur na het schoonmaken van het toilet de oorspronkelijke bacteriepopulaties op brillen, vloeren en pompjes alweer terug zijn. Binnen vijf uur! Tja, dan kan ik dat schoonmaken dáár eigenlijk ook wel gewoon overslaan. Net als de douche/badkamer want daar geldt ongetwijfeld (ongeveer) hetzelfde voor.

Op deze manier heb ik lekker veel tijd over en ben ik ook nog eens heel duurzaam bezig! Ha!

Foto is van Like and Love en wil je meer lezen? Op www.esthervuijsters.nl staan weer leuke blogs klaar!

Gelukkig, er is nog niemand dood!

Ik ga iets leuks doen!

Vriendin M. – ze is mijn vriendin al sinds de eerste klas middelbare school – kwam een paar weken geleden twee leraren ‘van toen’ tegen. Die leraren kregen on our watch een relatie, wat wij in die tijd natuurlijk hilarisch vonden.

Reünie

Eén van die leraren kwam spontaan met het idee van een reünie. Van de brugklas. Haar ‘mentorklas’, zoals ze zei. Vriendin M. was meteen enthousiast en mailde mij of ik wilde helpen. En daarom zit ik hier. In een eetcafé met wifi. Met een iPad voor mijn neus.

Onzeker

Vriendin M. is er nog niet. Vroeger zou dat me onzeker gemaakt hebben. Zo in mijn eentje in een horecagelegenheid. De situatie verbeterde weliswaar toen ik ging roken, maar ja, helemaal over ging het daar niet van. En mobieltjes hadden we niet.

Gelukkig is die tijd van onzekerheid voorbij.

Onzeker tijdens adolescentie

Vrouwen zijn het meest onzeker tijdens hun jeugd en adolescentie, heb ik wel eens gelezen. Zo’n beetje precies de periode waar wij ons nu in gaan verdiepen. Grappig, toevallig was ik laatst voor een opdracht nog met foto’s uit die tijd in de weer. Ik herinner het me nog goed. De rode lippenstift, kuif in je haar, bloesjes met ruitjes.

Zoeken naar oud klasgenoten

Als M. is gearriveerd beginnen we met zoeken naar onze ex-klasgenoten. De een vinden we via de lokale politieke partij, de ander via de volleybalverenging. Zo te zien is er nog niemand dood. Dat scheelt. Wat grappig om dit te doen, wat zal het leuk zijn om elkaar straks weer te zien. Te horen wat iedereen nu doet. Ik verheug me er nu al op om te laten zien hoe ik veranderd ben. Op geen enkel front meer onzeker. Trots op wie ik ben.

Ik heb er zin in!

Aan het einde van de avond hebben we een flinke lijst om te mailen. We hebben een mailtekst opgesteld en een datum geprikt. Nu maar hopen dat iedereen komt, dat zou wel heel bijzonder zijn. “We zijn er klaar voor M.,” zeg ik zelfverzekerd. “Ik heb er onwijs veel zin in!”

Gelukkig, nog even tijd

We rekenen af en ik spring op mijn fiets naar huis. Lachen man, die reünie. In mijn hoofd tel ik de weken af. Gelukkig heb ik nog wel even tijd.

Ik moet nog even naar de kapper, lijnen, bedenken wat ik aantrek (ik heb níks! Níks!) en mijn job-omschrijving opleuken. Maar dat heeft natuurlijk níets met onzekerheid te maken.

Foto vond ik hier en op www.esthervuijsters.nl lees je vandaag het bevallingsverhaal van gastblogger Dewi!

Droom jij soms nog over school?

Ik droom nog best vaak over school.

Dan loop ik door de gangen, opzoek naar het juiste lokaal. Of naar mijn tas.

Vaak ben iets kwijt, ik weet mijn rooster niet meer of ik ben verdwaald. Soms zit ik op de Middelbare, soms op het HBO. In zulke dromen is er altijd sprake van een lichte paniek. Vaak ook omdat ik ben vergeten een proefwerk of tentamen te leren.

Dromen over school

Volgens Liz komt het dromen over school omdat zij volgend jaar naar de Middelbare gaat en we er veel over praten. Met het air van een Alwetende Puber legt ze uit hoe dromen in elkaar zitten. “Je droomt omdat je ergens mee bezig bent.”

Paul zegt dat ik faalangst heb. En dat die is ontstaan op de Middelbare school. “Je bent bang om fouten te maken,” orakelt hij, “maar dat is niet nodig, want iedereen maakt fouten.” Hij laat een wind en daarmee is het verhaal klaar.

Annabel begrijpt het probleem niet. Aan haar gezicht is af te lezen dat ze twijfelt of mammasaurus überhaupt ooit wel op school heeft gezeten.

Vrijdagavond, versieravond

Vrijdagavond – inderdaad, op school – bespreek ik de dromen met een vriendin. “Heb jij dat ook? Dat dromen over school?” vraag ik, terwijl we bezig zijn met het ophangen van de sinterklaasversiering. Honderden nepcadeautjes hebben we van zolder gehaald. In de hal maken we een tafereel met een open haard. Wat een werk!

Verrek!

Halverwege het droomgesprek valt mijn oog op de kapstok. Verrek zeg! Daar hangt mijn jas! Mijn doordraagjas, die ik al weken kwijt ben. Die moet ik hier tijdens de herfstversiering hebben laten hangen.

“Ik dacht dat de tijd dat ik mijn jas op school liet hangen nu wel voorbij was!” roep ik verbaasd.
“Je wordt oud,” zegt vriendin I. “Oud en vergeetachtig. Daarom droom je over school. Dat doen oude mensen, die gaan altijd terug naar vroeger.”

Stoffige zolder

Snel gooi ik een pietenpruik naar haar hoofd. “Of”, grinnikt ze. “Je zit gewoon te vaak op die stoffige zolder hier. Net als ik. Want ik droom ook nog wel eens over school.”

Als we weggaan check ik goed of ik alles heb. Jas(sen), tas, sleutels. Die nacht droom ik niet over school. Maar over Sinterklaascadeautjes.

Meer van mij? Lees mee op www.esthervuijsters.nl

Hij verdient zijn geld met het ontmaagden van vrouwen!

Het is crisis en dat merk je. De hulp wordt ontslagen, we shoppen bij Aldi en en masse kijken we uit naar creatieve manieren om aan geld te komen.

Verdien je geld met ontmaagden

Vooral dat laatste is een bron van vermaak. Een Italiaan begon een bedrijf in … wachten. Overal duiken vloggers op en de eerste bitcoin-handelaar is een feit. Maar. De 44-jarige André neemt het volgen van ‘zijn passie’ wel heel erg serieus. Hij verdient geld met het ontmaagden van vrouwen.

Ontstoppingen

Ja, dat lees je goed. André – mijn schaamhaar en mijn ballen zijn gewaxt – legt op zijn site “Mijn ontmaagding” uit dat zijn ‘concept’ vooral draait om liefde en respect. ‘Veel vrouwen zijn teleurgesteld na eerste keer’, schrijft hij. Of ze zien er tegenop en blijven (te) lang maagd. Gelukkig is dat nu verleden tijd. Want nu is er André. Voor al uw ontstoppingen.

Meewerkaftrek

André heeft ‘gewoon’ een vrouw (en drie kinderen). Het stel is monogaam, maar tegelijkertijd erg ruimdenkend. Zijn vrouw doet de administratie en de website. Het geeft een geheel andere betekenis aan het principe van de ‘meewerkaftrek’.

Sorry, mijn vagina is geen bezoek gewend

Vrouwen die door André ontmaagd willen worden (in hotel, met champagne, bad en tantrisch voorspel) kunnen hem een mailtje sturen. Dan volgt eerst een kennismaking – je mag hem het hemd (huh-huh) van het lijf vragen – en als de vrouw in kwestie dan heeft besloten ‘ja ik wil’ dan is zij vanaf dat moment in charge.

Nu ben je klaar voor de ontmaagding. Ik zal je voorzichtig en respectvol penetreren, zodat je hier geen onplezierige pijn aan beleeft. (…) Misschien moet jouw vagina even wennen aan de nieuwe bezoeker.(…) Daarna ga je beleven hoe het is als een man in jou klaarkomt.

Natte-vinger-werk

Goedkoop is het niet. Dat potje neuken met André. Ik vond nergens een bedrag maar in dit artikel op Spunk werd over ‘flink wat geld’ gesproken. Volgens André is dat nodig om uit de kosten te komen. Als hij straks meer vrouwen mag verwennen dan wordt het goedkoper. (Je kan natuurlijk ook groepskorting vragen, bedacht ik, of zou dat juist meer kosten dan?)

Relatiegeschenk

Afijn. Ben je ouder dan 21 en heb je ‘het’ nog nooit gedaan, dan kan je dus naar André, de Maagdfluisteraar. Hij doet ook aan extraatjes, want: “Je mag ook jouw meest erotische fantasie of wens uitspreken en misschien brengen we die wel gelijk in vervulling, als cadeautje bij jouw ontmaagding.”

Mooi, zo’n relatiegeschenk. En (daarmee) nog aftrekbaar ook!

NB Op www.esthervuijsters.nl staan twee nieuwe blogs en een actie waarbij je supercoole laarzen kan winnen voor je klaar! Kijk snel.

En de #scarfie ken je die al?

Jezelf fotograferen op een willekeurige plek.

Anno 2014 is de #selfie is niet meer weg te denken uit het dagelijks leven. Maar waarom zou je je beperken tot geijkte opnames als ‘ik in de trein’ of ‘ik met BBF’? Er zijn zoveel originelere manieren om jezelf onsterfelijk belachelijk te maken.

Want wat dacht je van een:

#Sexfie.

Een sexfie is een selfie gemaakt tijdens of na de daad. Of tijdens sexting. Verwant aan de #aftersexselfie. Niet lastig te maken, wel lastig om uit te wissen. Beetje uitkijken dus, waar je deze heen stuurt. Zelfs je eigen partner is niet veilig. Stel: je gaat uit elkaar en hij wil wraak…

#Divorce-fie

Komen we meteen bij de volgende. De Divorce-selfie. Relatief nieuw. Bedacht door een stel uit Orlanda dat een ‘happy pic’ op Facebook plaatste met de scheidingspapieren -“zojuist getekend!”- triomfantelijk in de hand. Het resultaat: 132 likes en een aantal verwarde familieleden.

“Hahaha. Lollige foto! Van harte? Wat zeg je in zo’n geval?” schreef een vriend naar aanleiding van de #divorcefie

#Belfie

De ‘bottom selfie’, een zelfportret van… je billen. Dat is nog eens een originele selfie! Schijnt nogal eens te worden gepost door vrouwelijke celebs op social media. Ik heb ze zelf nog niet voorbij zien komen. En eigenlijk … wil ik dat wel zo houden. (Sorry hoor, maar je gaat toch niet met je blote reet boven je mobiel hangen?) De #Belfie is verwant aan de #Telfie, een foto die je van jezelf maakt op het toilet. Ook al zo’n goed idee…

Een Belfie? Nee hoor, mijn kont gaat jullie geen reet aan!

#Selfnie

Ook leuk. Een selfie waar de maker helemaal niet op staat. Journaliste Lara Rense bedacht de selfnie in december 2013, de week dat er in de Filipijnen een verbod kwam om selfies te maken in de door orkaan Haiyan getroffen gebieden.

#Bearfee

Brengt ons meteen op de volgende – nogal bizarre – selfie, de #langs-het-spoor-selfie. Onder het motto: “hoe dommer, hoe beter” ontstond de trend om gevaarlijke selfies te maken. Langs het spoor (als er een trein aan komt), al rijdende in de auto (ook zo verstandig) en de nieuwste hype (uiteraard uit Amerika): op de foto met een levensgevaarlijke grizzly.

#Scarfie

Bestaat deze al? Volgens mij niet. Maar als je op de foto wil met aanstormende treinen of beren, wees dan een vent (of wijf), en maak ook even foto’s van de littekens als je eindelijk uit het ziekenhuis ontslagen wordt.

Originele selfie

Deze opsomming is uiteraard niet limitatief. Zo is er ook nog een #Nomakeupselfie, een #Stemfie, #Excelfie, #Becelfie, #Alaafie #Greenfee en een #Sellofie en weet ik nog veel wat meer #fie. De Schatkamer van de Nederlandse taal (INL) houdt alle selfies bij. Klik hier voor de originele lijst. De Divorce-selfie staat nog niet in de selfictionary, zag ik.

Maar dat zal nu niet lang meer duren!

NB Jazeker. Ik maak ook selfies. Maar geen gevaarlijke. Alhoewel… ik werd wel in mijn oor gebeten tijdens het maken van deze #featherfie?

Meer lezen? Op mijn blog kan je deze week een paar supercoole laarzen van s.Oliver Shoes winnen!

 

Ik ben verslaafd (aan binge-kijken)

Eerst dacht ik dat het wel over zou gaan.

Dat het vanzelf minder zou worden, dat ik er snel genoeg van zou krijgen. Ik bedoel, als ik vier thrillers achter elkaar lees, ben ik er ook wel even klaar mee. Van teveel snoep word ik alleen maar misselijk en als ik bepaalde mensen te vaak zie, neem ik na een tijdje vanzelf meer afstand. Zo gaat dat.

Maar niet met Netflix.

Binge-kijken op Netflix

Ik ben nog steeds even verslaafd als in het begin. Misschien nog wel erger. Als ik mezelf geen halt toe roep dan kijk ik rustig 2, 3 afleveringen van een serie op een avond. Echt, ik ga chronisch te laat naar bed, ik zie niets meer op TV en het is een wonder dat ik nog normaal functioneer.

Bij de pakken neerzitten

Gelukkig is mijn man ook verslaafd en volgen we sommige series samen. Dat begon met House of Cards en nu Suits. Suits is minder leuk dan House of Cards, maar het heeft wel zes seizoenen. Dus zitten we avond aan avond samen op de bank met Mike, Harvey, Louis Litt en de andere Pakken. Na Suits willen we beginnen aan Dexter.

Binge-Fringen

Op de iPad begon ik via de app van Netflix met Fringe, op advies van de buurvrouw. Man, wat was ik verliefd op de Bishops. En dat terwijl ik na House dacht, dat ik nooit meer een andere dokter in mijn leven zou toelaten. Maar ook aan Fringe kwam een eind en dat was wel even slikken. Geen parallel universum meer (hoewel, als je dit artikel leest dan zou het maar zo écht kunnen zijn), weg Observers en ShapeShifters.

4400 nieuwe vrienden!

Gelukkig heb ik inmiddels weer nieuwe vrienden. Een heleboel dit keer! Wel 4400 nieuwe vrienden heb ik nu. Die 4400 zijn heel bijzonder, want ze zijn allemaal ontvoerd geweest, ook naar een soort parallel universum, en ze zijn teruggekomen met de meest vreemde gaven. Sommige zijn genezer, andere kunnen gedachten lezen. Apart he?

Parallel universum

Ik moet ze nog verder leren kennen hoor, maar het klikt echt goed. Met sommige heb ik al best een band opgebouwd. Ik denk zelfs dat ik ze binnenkort wel om hulp kan gaan vragen. Dat doen vrienden toch? Elkaar helpen? Ik bedoel, voor het te laat is? Voor ik zélf straks naar een parallel universum verdwijn.

Want er zal er bij die 4400 toch wel ééntje zitten die met zijn gaven een verslaving kan verhelpen. Toch?

Disneyprinsessen zijn te dun!

Ooit een echte eend gezien met een matrozenpakje aan? Een spons die kan praten of een pony met regenboogmanen?

Karikatuurtje

Nee. Natuurlijk niet. Want die bestaan niet. Althans, ja, op televisie wel. Maar dat is niet echt. Dat zijn cartoons. En cartoons, dat zijn grapjes, karikatuurtje. Die hebben niets met ‘echt’ te maken. Toch?

Disney-sisters langs de meetlat

Wél dus! Want als het gaat om dámesmaten dan gelden kennelijk opeens régels. Dan moeten Ariel, Pocahontas en de andere Disney-sisters opeens langs de meetlat omdat ze mogelijk te dun zijn. Want te dun is niet oké. Dat ze altijd en eeuwig hetzelfde kleedje dragen, gedomineerd worden door een of andere lelijke oude Prins of klappen krijgen van (stief)moeder, dat is allemaal geen probleem, maar hun taillemaat? Nee, díe moet kloppen.

7 dwergen?!

Emmy Award-winnaar en topillustrator Loryn Brantz ontwierp in dit kader een serie ‘vrouwvriendelijke’ prinsesjes. Op haar tekeningen hebben de dames een ‘fatsoenlijke’ maat 40/42 en kunnen ze ‘gelukkig weer ademen’. (Eerlijk gezegd zag ik in eerste instantie het verschil niet eens!) Dat ze ondertussen nog steeds worden afgemaakt door gemene heksen, gegijzeld worden door een eng beest of de rommel van 7 dwergen moeten opruimen zonder hiervoor betaald te krijgen, dáár hoor je niemand over.

Dansende borden?

Toch is het goed dat dit artikel met vergelijkingsfoto’s online staat. Want ik heb me erg vermaakt met de reacties. “Ik vind het ook balen dat vrachtwagens niet écht in kunnen veranderen in Optimus Prime,” schampert een lezer, ”maar ja, het leven gaat dóór!” “Borden dansen ook niet in het echt! Hallo! Ze bestáán niet!”

“A realistic image of a mermaid? Really?” (reactie op artikel)

Anorexia Ariel

Maar een beetje gelijk hebben de tegenstanders van Anorexia Ariel en Dunne Doornroosje natuurlijk wel. We willen onze meiden niet opzadelen met een onrealistisch beeld van hoe een lichaam er uit zou moeten zien. Daar worden ze onzeker van. En dat geldt ook voor onze jongens. Want de prinsen hebben ook allemaal een six-pack! En wat te denken van dit soort ‘geleuter’ over Hulk-poppen met piemels die tot de knieën hangen?!

Kabouter Plop

Ach ja. Gedeelde smart is halve smart. Als we dat maar onthouden. Dan kunnen we ons nu weer bezig gaan houden met dingen die er echt toe doen. Want er zijn genoeg plekken in de wereld waar kleine kinderen grote zorgen hebben.

En die hebben niets met cartoons en sprookjes te maken.

Meer lezen? Op www.esthervuijsters.nl vind je elke dag een verse blog!

Koud kunstje street art

Het gaat niet goed met de Nederlandse kunst!

De afgelopen vier jaar nam het aantal galeries in naoorlogse kunst met 14 procent af. Een derde van de galeries in Nederland zet minder om dan 25 duizend euro per jaar. Daarvan moeten ook de kunstenaars, de huur én de fiscus worden betaald.

Uit de kunst!

“Het gaat niet meer vanzelf,” zegt NGA-voorzitter Herma Hofmeijer. De crisis zorgt ervoor dat bedrijfscollecties niet meer woorden aangevuld. Sommige banken verkópen zelfs hun kunst. Particuliere kunstkopers haakten niet af, maar gingen minder dure kunst en shopten vaker online.

Koud kunstje

En dus? Moeten zowel kunstenaars als galeriehouders creatief zijn. Een koud kunstje natuurlijk, voor deze beroepsgroep. Maar dat valt tegen! De sector vergrijst en vooral jonge galeries hebben de deuren moeten sluiten. Toch lijkt innovatie hier het codewoord te zijn. Betere websites, meer exposure en originelere presentaties.

Kunst- en vliegwerk

Dat laatste hoeft natuurlijk niet zo moeilijk te zijn. Heb je geen ruimte (meer) in je galerie, of heb je als kunstenaar zélf geen plek om te werken? Simpel, dan ga je gewoon de straat op. Gratis werkplek, volop reclame en… inspiratie genoeg! Fantastisch he?

Meer van deze fantastische afbeeldingen vind je hier.

En verder?

Even lachen? Op www.esthervuijsters.nl lees je alles over hoe je een functioneringsgesprek kan voeren met… je partner! Like of deel de blog en maak kans op een heerlijk tijdschriftenpakket van Sanoma!

Geen minima maar ook zéker geen Máxima!

Vanochtend op de radio: een discussie over de voorgestelde Dagobert Duck Tax. Een pakket maatregelen – gebaseerd op de ideeën van de van de populaire econoom Thomas Piketty – dat voor meer (financiële) gelijkheid moet zorgen.

Dagobert Duck Tax

De side-kick van Edwin Evers vindt het maar een raar verhaal. “Met een hoger inkomen, of een dikke spaarrekening betáál je al zoveel extra!!” roept hij verbolgen. Edwin nuanceert: “Het gaat om de allerrijksten. En om spaargeld.” Waarop side-kick leep opmerkt, dat die daar vast óók hard voor gewerkt hebben.

“Wie hard werkt moet niet elke keer maar weer ‘gepakt’ worden!”

Geen Máxima

Het blijft een lastig verhaal – de belastingverdeling – en ook ik hink op twee gedachten. Ik behoor niet tot de minima maar ik ben ook zéker geen Maxima. Natuurlijk, er is het solidariteitsbeginsel – we moeten voor elkaar zorgen – maar het is ook ‘loon naar werken’. Je kunt elke avond op de bank gaan zitten, je kunt ook, zoals de side-kick opmerkt: “Nog weer ergens plaatjes gaan draaien, naast je gewone baan.”

Op slinkse wijze

Kon je ze nou allemaal maar beoordelen op individuele basis, denk ik wel eens. Die rijke stinkerds die via allerhande slinkse maniertjes geld wegsluizen en (bijna) geen belasting betalen. Maar ook de mensen die hun snor drukken, die de ene na de andere reorganisatie overleven en steevast voor méér uren krijgen uitbetaald krijgen dan ze feitelijk werken. Of die thuiszitten en ‘vinden’ dat de maatschappij hun probleem maar moet oplossen. De rotte appels eruit pikken en dán de boel pas écht eerlijk verdelen.

Moderne Robin Hood

Maar zo werkt het natuurlijk niet. Want wie zou dat dan moeten beoordelen? Zelfs belangenorganisaties zijn niet belangeloos en de moderne Robin Hood vult thans zijn zakken als directeur van één of andere goed doel. Het is onmogelijk om mensen individueel te beoordelen.

Regels & Wetten

En dus komen er steeds meer regels, wetten en nieuwe maatregelen. Regels voor wie wél wat krijg en wie niet. Wie wat moet betalen en wie wordt gekort. Alleen, regels – daar zijn we inmiddels ook wel achter – gelden nooit voor iedereen. Wetten kennen uitzonderingen. En maatregelen treffen meestal de verkeerde mensen.

“Morgen wordt het beter!”

Tot die tijd?

De oplossing? Geen. Gewoon hopen dat de crisis snel voorbij is. Dat het morgen beter wordt. Dan kunnen de belastingen omlaag en hoeven we niet meer zo te mopperen.

Tot die tijd? Tik ik gewoon mijn stukjes. En hoop ik vurig dat ze de voordelen voor zzp’ers niet afschaffen.