Bij tijd en wijle

De (werk)dag begon met een leuk telefoongesprek.

“Aha!” zei de beller, “U moest ik net hebben!”
“Komt dat even goed uit,” reageerde ik.
“Ja, uw collega zei al dat u er vandaag weer zou zijn!”
“Mooi is dat hè, dat ik er dan ook echt ben!”
“Nou zeker! Dan is mijn dag weer goed!”

Het was een erg leuk gesprek waarin de beller aangaf dat hij vrolijk van mij werd.
Dat had ik wel even nodig, want gisteren ontving ik een e-mail van iemand wiens dag ik had verpest. Dat zat zo, die iemand van die mail, die wilde iets wat bij ons niet kon. En daar was hij boos over. En hij was vooral boos op mij want ik had gezegd dat het niet kon.
Tja, je kunt het niet iedereen naar de zin maken.

Vlak voor dat mailtje had ik iemand gesproken die juist heel blij was met mij. Die vond me ‘een engel’. En zo ben ik ook wel eens ‘schat’, ‘lieverd’, en ‘topwijf’ genoemd. Maar, daar staat tegenover dat ik ook een ‘bitch’, ‘trut’, en ‘querulant’ ben. Dat laatste moest ik even opzoeken in het woordenboek voor de precieze betekenis. Echt positief is het niet. Maar goed, dat soort dingen gebeurt.

Een klant stuurde me eens een bos bloemen, de dag daarna kreeg ik een brief van een advocaat die met een rechtszaak dreigde. Ik kreeg chocolaatjes, complimenten en zelfs eens een huwelijksaanzoek (oké, dat was een grapje, maar toch). Daar staat tegenover dat ik ook wel eens boze brieven ontvang en lelijke mailtjes. Gelukkig niet zo vaak, maar lelijke dingen blijven vaak langer hangen dan leuke.

En bij tijd en wijle denk ik daar dan over na.

Een engel of een querulant.
De waarheid zal wel in het midden liggen.
(Maar stiekem hoop ik toch dat de waarheid meer richting engel ligt!)

En jij? Wat is het gekste, leukste of vervelendste dat jij hebt meegemaakt op je werk?

Zie ginds komt de stoomboot

Fokkenist.

Toegeven, het klinkt als een vreemde hobby. Zelfs voor Paul.(“Wat doe jij?” “Ik ben fokkenist.”) Toch vaart hij inmiddels geruime tijd met veel plezier op de botter. En als die botter dan opeens uitvaart als de Sint aankomt, wordt ‘fokkenist zijn’ opeens heel interessant. Vooral voor de kinderen.

En zo zaten we gister met z’n allen op het open water. We gingen aan boord in dorp X en voeren naar plaats Y, alwaar we de stoomboot opwachtten. Al gauw kregen we een paar pieten in het vizier en meerde de stoomboot aan. Naast onze botter.

Daarna (achter)volgden we de Sint en de Pieten per boot terug naar dorp X. Lizzy lag al die tijd op de plecht en hield de Goedheiligman goed in de gaten. Annabel vond het een beetje koud, dus die was in ‘t vooronder gedoken. Echter wanneer de pieten vanaf hun boot snoep naar ons toegooiden, was ze niet te beroerd haar neus te laten zien.

Hieronder volgt een fotoverslagje waarvan de beelden voor zich spreken. Rest me nog even een onderschrift te geven bij de laatste foto: “Zo,” zei Paul tegen Lizzy. “Sta jij op de foto met een echte Piet!” Waarop Lizzy opmerkte dat ze zich afvroeg of het wel een ‘echte’ was. Want: “Volgens mij was deze geschminkt.”