En de tijd gaat nú in!

Ik heb slecht geslapen.

 

Echt heel beroerd. Ik lag maar te piekeren en malen. Op een gegeven moment lag ik zowat te hyperventileren! En waarom? Tja, om van alles, denk ik. Misschien wel omdat mijn collega straks op vakantie gaat en ik last heb van acute faalangst? Natuurlijk, ik ben steeds minder op kantoor vanwege mijn ‘carrière’ als freelance schrijver, maar kom op, ik ben toch góed in mijn werk?!

Of is het de tijdsdruk? Ik besteed veel uren aan mijn blogs, aan acquisitie en het bezoeken van evenementen om over te schrijven. Dat is superleuk, maar ik heb wél een boel deadlines. En straks moet ik mijn collega’s vervangen … heb ik dan nog wel tijd voor alles? En sowieso, doe ik het wel goed allemaal?

Boos!

Ik merk dat ik snel boos ben. Vaak zijn het maar kleine dingen maar het duurt vreselijk lang voordat ik die boosheid dan weer kwijt ben. Naar de kinderen toe valt het wel mee. Die zijn eigenlijk op het moment juist heel makkelijk en ze doen het fantastisch. Vooral Annabel is na ons doktersbezoek erg opgeknapt en beide meiden slapen op het moment goed.

Nu hun moeder nog.

Vriendin C., die zo lief was om me vanochtend even psychisch te komen ondersteunen (lees: ze kwam koffiedrinken) wees me op een artikel over wat vrouwen allemaal doen om zich goed te voelen. Zo schijnen ‘wij’ ons sterker te voelen als we met geharste benen rondlopen, geëpileerde wenkbrauwen hebben én nieuwe kleren dragen. “Allemaal nét dit weekend geregeld”, zei ik. “Wat moet ik dan nog meer?”

Met de complimenten

“Vrouwen voelen zich ook beter als ze een compliment krijgen van een vriendin”, zei C. “Dus hierbij: je doet het allemaal super. Je moet je niet zo druk maken om alles en iedereen. Not your fault, denk dat eens wat vaker.”

Ik las het artikel nog eens door. “Maar dan nog voelen vrouwen zich nog maar gemiddeld drie uur en drieënveertig minuten zelfverzekerd per dag hoor”, mopperde ik. “Lekker deprimerend!”

“Precies”, zei C. “Maar jij wilt toch altijd méér dan gemiddeld? En je bént toch ook niet gemiddeld? Jij wil altijd beter. Dus hou op met je druk maken, en denk: ‘fuck die drie uur en drieënveertig minuten’!

Dat kan jíj véél beter!“

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Lees meer persoonlijke blogs op www.esthervuijsters.nl en ontdek elke dag elke dag een nieuwe “Tutti Frutti”

Goedemorgen zeg!

Ik was moe, echt heel moe.

Al een paar dagen eigenlijk. Ik weet niet precies waarvan. Zo zwaar was mijn week niet geweest, op de Efteling na had ik me niet echt druk gemaakt. En de meiden sliepen beter. (Goed zelfs eigenlijk.) Maar ik was kapot. Ik las een spannend boek, tot half twaalf, toen ging het lampje uit.

Paul stond heel vroeg op, samen met Liz. Laatstgenoemde moest hockeyen ergens een eind weg. Ze vertrokken voor dag en dauw. Annabel werd even wakker en kroop bij mij in bed. We snurkten direct weer verder.

We werden uiteindelijk wakker van de brievenbus. Een beetje gedesorieenteerd keek ik om me heen. Annabel lag naast me, Paul was weg.De zon scheen buiten. Wat voor dag was het vandaag? Ik richtte me op en keek op de wekker. Kwart voor elf. Wááát?! Kwart voor fokking élf? Wel alle koningsliederen nog aan toe, zo laat was ik niet meer opgestaan sinds ik een twintiger was!

Ik rekte me uit en douchte lang. Ongelooflijk zeg, wat had ík lekker geslapen. En Annabel had het blijkbaar ook nodig*. Maar hallo, kwárt voor élf!? Ik schaam me er al de hele dag een beetje voor.

Niet verder vertellen he?!

* Toevallig gisteren de uitslagen gekregen, een (iets) te laag ijzergehalte en een parasiet. (Wordt binnenkort behandeld.) Daar zal de moeheid vandaan komen. Van Liz’ arm wordt volgende week een echo gemaakt.