Die reis, die verschrikkelijke, hete, met pech overladen vakantiereis naar het Zuiden. Over de Route de l’Enfer*. Ook voor ons komt hij er weer aan. En zoals elk jaar stellen Paul en ik elkaar dezelfde vragen.
“Hoe voorkomen we de ergste drukte? De hitte? Een kokende motor bij Lyon?” En: “Gaan we het in één keer rijden, of in twee keer? En als we dan in twéé keer gaan, hoe verdelen we dan de kilometers?”
Geen held!
Ik ben geen held in de auto. Zeker niet in het buitenland. Ik raak in de war van slingerende caravans, ga hyperventileren van tolpoortjes en rijd automatisch bij elke aire de weg af. Eén keer reed ik een stuk in Italië. Na tien minuten konden we alweer stoppen omdat Annabel moest overgeven. Met andere woorden: Paul rijdt, afwisselen is not an option.
Wat een pokke-eind was dat zeg!
Daar hebben dus rekening mee te houden. En dat proberen we ook. Maar qua planning gaat er nog wel eens iets mis. Je zou kunnen stellen dat Paul en ik redelijk bedreven zijn in het nemen van verkeerde beslissingen op reisgebied. Die keer in Frankrijk dat we niets hadden geboekt bleek er nergens meer wat vrij. Toen we dacht het ‘wel kon’ naar Italië bleek het toch ineens wel erg ver omdat we tegen het einde in de file kwamen en ’s nachts rijden naar Oostenrijk viel ook een beetje tegen. Alleen afgelopen jaar ging het goed. We reden tot aan de bergen, overnachtten in een vooraf geboekt hotel en reden de volgende dag de laatste twee honderd kilometer.
Dus ik dacht: voor herhaling vatbaar! Of misschien konden we het dit jaar wel gewoon in één keer rijden want we gingen minder ver dan vorig jaar. Paul voelde daar ook wel wat voor, zeker nu de kinderen wat groter waren.
Alternatief Plan
Maar toen kwam er opeens een Alternatief Plan. Alternatief Plan was afkomstig van een collega van Paul (kennelijk een soort officieuze vakantie-expert want hij wist alles van Bip & Go, zwarte zaterdag en overnachtingstrategieën) en Alternatief Plan hield in: wél overnachten.
Zzzzzzzzzzzz……
Ik moet eerlijk bekennen dat ik Pauls uitleg een beetje gemist heb. Ik was een beetje moe en vond het allemaal wel best. Of ik even een hotelletje kon boeken in de buurt van daar en daar, dan was dat maar geregeld. Ging hij even een plankje schilderen.
Afijn, hotelletje geboekt bevestiging binnen, meteen even de route bekijken. Binnen drie seconden stond ik buiten.
“Je moet even komen, er is iets niet goed gegaan!”
“Wat dan?”
“Dat plaatsje waar ik een hotel geboekt heb, dat ligt náást de camping!”
“Ja, dat klopt. Vijfentwintig kilometer er vanaf.”
“Huh? Nee, je begrijpt me niet. Het ligt náást onze EINDbestemming!”
“Ja, dat zeg ik. Vijfentwintig kilometer van de camping af.”
“Echt? Maar? Hoe dan? Waarom overnachten we dan?”
“Omdat het zwarte zaterdag is als wij vertrekken. Dus rijden we alles op vrijdag.”
“Volgens de ANWB is het zaterdag rood. Zwart is pas augustus. Maar vrijdag is oranje, dus dat is ook druk hoor!”
“Vrijdag is goed. Zaterdag slecht. Dit is echt een heel goed idee, heb ik van mijn collega, je weet wel.”
“Dus, even voor mijn beeldvorming: we gaan op een drúkke dag bijna elfhonderd kilometer rijden om vervolgens náást de camping te overnachten.
“Yep.”
“En als we dan om tien uur het hotel uit gezet worden, kunnen we tot drie uur wachten tot we onze hut in mogen! Wat een slecht plan!”
“Je zal zien, het is briljant.”
Onenigheid in Huize Vuysters
Jullie horen het al. Ook in Huize Vuysters heeft vakantiestress zijn intrede gedaan. In de vorm van beste discussie over de reis. Evengoed, het hotelletje blijft geboekt en zo zal het gaan.
Het enige voordeel: dat worden straks vast leuke blogjes!
* Frans voor de Hel
Jij nog iets leuks over je vakantie? Op www.esthervuijsters.nl is het weer VerrassingsVrijdag en je kan er een cool zomerpakket winnen!
evuijsters 