Keuzestress en afscheid

Of het nou gaat om het boeken van een vakantie, het uitzoeken van een telefoonabonnement of het samenstellen van mijn nieuwe keuken, steeds vaker zit ik met het zweet in mijn bilnaad. Omdat ik niet kan kiezen.

Keuzestress. Al voordat ik wist dat er een woord voor bestond had ik er last van.

“Kan ik dit niet uitbesteden?” roep ik regelmatig gefrustreerd. Waarop Paul dan zegt: “Natuurlijk, kies maar iemand uit!” Argh!

Het (aller)beste

Het is een feit. We hebben gewoon teveel keuzes. En ik weet niet hoe dat met jullie is, maar ik lijd daar onder. Teveel keuzes hebben verlamt, zegt psycholoog Barry Schwartz. “Was er maar niet zoveel,” zegt hij, “dan waren we gelukkiger”. En dat is niet zomaar een verzuchting, dat is een wetenschappelijk inzicht.
We hebben een natuurlijke neiging  om te zoeken naar het beste. Want alleen het beste is goed genoeg. Toch? “Nee hoor,” zegt Schwartz. Van al dat zoeken kan je écht gek worden. Gek. Of gékker, denk ik dan. Maar natuurlijk hebben we ook hierin een keus (haha) zegt Schwartz.  “Durf te gaan voor goed genoeg is in plaats van altijd het allerbeste”, zegt hij deze week in de Volkskrant. “Niet alles hoeft meteen perfect te zijn. Haal die druk van de ketel.”

Voornemen

Mensen, ik geloof dat ik mijn ultieme goede voornemen te pakken heb! Dit jaar ga ik voor ‘goed genoeg’. Bijsturen kan altijd nog. En of er nou vierkante of gebogen greepjes op de nieuwe keukenkastjes komen, het geheel wordt evengoed heus prachtig.

En tenslotte

Ook schrijven voor verschillende platforms is een keuze. In 2015 gaat er in dat opzicht wat veranderen. Ik stop bij Vrouwonline en verleg de focus naar mijn eigen blog. Wel blijf ik schrijven voor Sanoma. Waar? Bij Libelle! Als je mij wil blijven volgen, dan kan dat hier, op mijn eigen site of je volgt me via mijn facebookpagina.

Dit was in elk geval mijn laatste blog hier op Vrouwonline. Allemaal bedankt voor het (mee)lezen en tot snel elders!

De verzonnen blog van Paulien

In de zomerspecial van Flair staat het verhaal van een jonge vrouw die jarenlang blogt over een verzonnen leven.

Als de waarheid aan het licht komt, zijn de lezers van de blog in alle staten. Waarom “Paulien” haar leven heeft verzonnen is – na het lezen van haar verhaal over het misbruik door haar opa – wel duidelijk. Maar waarom is een verzonnen blog nou eigenlijk zo schokkend?

Publiek geheim

Veel tijdschriften hebben een ‘dagboek’. De vrouwen in die stukjes zijn zonder uitzondering gescheiden, hebben een vervelende ex, ruzie met familie en/of worden bedrogen door hun beste vriendin. Floor Faber in Viva, Helen uit Vrouw en Manon in Libelle, jullie kennen ze vast wel. Dat hun beslommeringen uit de pen (en duim) van bekende redacteuren komen is al jaren een publiek geheim.

Columns zitten ertussenin

Bij een column is het anders. Over het algemeen zijn die ‘waargebeurd’. In mijn eigen columns (in bijvoorbeeld Viva, Carp en Miss Perfect) dikte ik wel eens wat aan, maar de basis klopte altijd wel. Als ik schreef dat ik op een feest was, dan was ik daar ook. ’t Kon alleen wel in Utrecht zijn geweest, in plaats van Amsterdam. Hele column, halve waarheid, heb ik ooit eens ergens gelezen.

Ongeschreven wet

En dan is er de blogger. Hij (of vaker zij) bungelt onderaan in de journalistieke voedselketen, maar staat bóvenaan als het aankomt op integriteit. Een blog, zo is de algemene opvatting – is niets meer en niets minder dan jouw observaties. Het gaat om jouw leven. Een blog is interactief, berichten verschijnen realtime en de reacties zijn persoonlijk. Het is een ongeschreven wet dat bloggers eerlijk zijn en geen dingen verzinnen.

Drie-eenheid

Ik heb het alle drie gedaan. Het dagboek, de column en de blog. Ik heb uiteindelijk gekozen voor dat wat het beste bij me past en ik houd me aan de ongeschreven regels. Het is prettig om te weten waar je aan toe bent. Zowel voor lezer als schrijver.

Wie weet met Paulien

Ik hoop dat het inmiddels beter gaat met Paulien. Misschien gaat ze nog eens bloggen over alles wat ze écht meemaakte. Haar blog werd goed gelezen, dus ze kan kennelijk schrijven. Misschien wordt ze wel columniste of gaat ze een verzonnen dagboek bijhouden voor een tijdschrift.

Of ze schrijft een boek over al die dingen door elkaar. Feit, fictie of ‘op waarheid gebaseerd’. Want in een boek mag dat mag dan weer wel. In boekvorm mag eigenlijk alles. Het duurt alleen zo vreselijk lang voordat het af is. Ook dat weet ik uit ervaring. 🙂

Foto heb ik geleend hier. Meer (persoonlijke) blogs lezen, klik hier.  Flair gratis downloaden via VakantieBieb-app klik hier.

Vrouwen luisteren naar vrouwen. Mannen gaan liever …

Of het nou gaat om hypotheekadvies of je relatie, vrouwen voelen zich er prettig bij om dingen te bespreken met… vrouwen.

Het elkaar kénnen is daarbij geen vereiste. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen de online meningen van andere vrouwen – via forum, blog of online review – even belangrijk vinden als de mening van vrienden of kennissen.

Mannen gaan niet off-topic

Mannen zijn hierin selectiever. Om te beginnen gooien ze niet alles op één hoop. Zeker niet online. Op autosites praten ze over auto’s en op het forum voor hengelsport wordt gepraat over dobbers en vissen. Wie ‘off-topic’ gaat krijgt al snel een waarschuwing. Van de moderater of van een mede-forummer. Potje praat doe je maar in de kroeg.

Praten, klagen en delen

Misschien dat er daarom zoveel vrouwensites zijn. Vrouwonline, maar ook het Vivaforum waar ik jaren heb ‘rondgehangen’ en waar ik elk denkbeeldig onderwerp voorbij heb zien komen (en mijn vriendin maar roepen: ‘ga nou naar de dókter, in plaats van hier advies te vragen’ als er weer eens iemand met een keur aan klachten lang kwam). Vrouwen zoeken vrouwen. Om te praten, te klagen en te delen.

Bloggers?

En wat te denken van de blogs? Mannen bloggen nauwelijks. En negentig procent van de bezoekers op een blog  is, inderdaad, vrouw!

“Op de een of andere manier vind ik jouw blog veel betrouwbaarder dan die marketing-praatjes van de maker!” (Een reactie van een lezer op mijn blog over de Airfryer)

Dekmantel

Dus. Wat doen die mánnen dan op internet? Ze zitten er tenslotte net zo vaak op als wij. Maar kennelijk niet om elkaar advies te geven. Of naar elkaar te luisteren. Simpel, ze kijken vieze plaatjes. Onderzoek toont aan dat 80% van onze boefjes dagelijks naar porno kijkt op internet. Dat visforum is dus gewoon een dekmantel.

O jee, wat nu?

Wat je daar tegen doet? Waarschijnlijk niets. Het is natuurlijk ook niet zo heel erg. Je moet het gewoon alleen niet zo op jezelf betrekken. Hoe je dat leert? Geen idee eigenlijk. Mij lukt dat nooit zo goed.

Heeft iemand advies?

Wil je mij blijven volgen? Like dan mijn pagina op Facebook.

Luidruchtiger of zeurderiger? Wat zeg jij?

Zijn scholen anno 2014 nou zoveel luidruchtiger, of zijn de omwonenden gewoon zeurderiger? Interessante vraag. Hoe ik daar zo op kom? Lees maar even mee.

Ik als ‘omwonende’

Om te beginnen woon ik zelf pal tegenover een school. Daar heb ik hinder van (‘s ochtends heb ik een soort straatverbod in mijn eigen straat) maar ook plezier. Ik heb geen overburen en mijn kinderen hebben altijd een plek om te spelen.

Scream & shout

Omdat ik veel thuiswerk weet ik altijd precies welke klas wanneer buiten speelt. Er zijn namelijk juffen die hun kuikens rustig houden (‘wel spelen, lawaai mag, niet gillen!’) en juffen die drukker zijn met elkaar – of hun mobiel – dan met de klas. Bij die juffen wordt er het hardst gegild. En dat gillen, daar heb ik echt een vreselijke hekel aan.

Mijn idee als ‘omwonende’:  scholen zijn luidruchtiger dan vroeger (echt niet dat wij zo gilden op de pleinen!) en juffen en meesters mogen daar best wat van zeggen.

Ik als ouder

Maar ik heb zelf ook kinderen. En die zitten op de school-hier-om-de-hoek. En die school-hier-om-de-hoek organiseert regelmatig iets leuks voor de leerlingen. Zijn ze goed in! Als zoiets buiten schooltijd is, dan wordt er een briefje door de deur gedaan bij de omwonenden, als het binnen schooltijd is niet.

U stoort mij!

Afgelopen woensdagochtend stond de school in het teken van een theaterdag. Op die ochtend werd gebruik gemaakt van een geluidsinstallatie voor de muziek en voor stemversterking. Een omwonende had daar problemen mee  en stuurde de school een brulmail. De strekking: “Ik moet leren en u stoort mij!”

Toen ik dit hoorde was ik in mijn rol van ouder. En dus vond ik het gezeur. Waar ging het hier nou helemaal om? Een feestje op school, een ochtendje en op carnaval en nieuwjaar na gebeurt er gewoon niets op dat schoolplein. Je woont bij een school, dan weet je dat er soms overlast is.

Mijn idee als ‘ouder’: wat zeuren die omwonenden zeg!

Ho effe

Maar wacht eens even? Een paar minuten geleden was ik zélf nog geïrriteerd. Omdat er zo gegild werd hier tegenover, op het kleuterplein. Ik ga daar dan wel niet over mailen, maar ik geef toe, ik heb het wél eens overwogen.

Ingewikkeld hoor. Nu weet ik het ook niet meer. Heeft die studerende meneer dan toch gelijk? Of zeur ik over het gillen?

Dus vandaar mijn vraag. Zijn de scholen anno 2014 nou luidruchtiger dan vroeger, of zijn de omwonenden gewoon zeurderiger?

Meer lezen? Op www.esthervuijsters.nl gaat het vandaag over beelddenken bij kinderen.

Seks met je ex? De valkuil van David uit Divorce!

De seksloze liefdesrelatie tussen David en Desirée uit Divorce blijkt toch niet zo heel goed te werken.

Want als David, na een gezellig avondje uit, tóch weer probeert ‘zijn’ Desirée te zoenen maakt Desiréé zich snel uit de voeten. Aldus besluit de gefrustreerde David zijn energie op een andere manier kwijt te raken.

Goed idee zeg!

Hij gaat – midden in de nacht – naar zijn ex (Tamar) om zijn bezit veilig te stellen. Zijn ex heeft namelijk niet alleen zijn etentje met Desirée verpest, ze heeft ook gedreigd al hun waardevolle spullen te verkopen. Ze moet immers kaas kopen voor haar kinderen!

Keiharde seks

En dan gebeurt het. Tamar schrikt wakker en het gevolg is een fikste ruzie in het donker. Er wordt geduwd en getrokken. Niet alleen aan het schilderij maar vooral ook aan elkaar. Vóór de ex-geliefden het goed en wel beseffen hebben ze keiharde seks op de trap.

Sm-achtige wijze

De vraag hier is natuurlijk: is David nou gewoon opgewonden van zijn nachtelijke strooptocht en gaat hij daarom los op zijn ex-vrouw? Is hij gefrustreerd vanwege zijn gevoelens voor Desiree óf vindt hij Tamar op een soort sm-achtige wijze tóch nog steeds aantrekkelijk?

Klaar zijn of klaar komen

Volgens een artikel op de website Psychologisch.nu kan het allemaal. Er zijn wel honderd redenen waarom mensen seks hebben met hun ex. Je kunt verslaafd zijn aan je ex (onderzoeken tonen aan dat de muizen die het slechts behandeld werden, het hardst rennen voor de meester), je kunt klaar zíjn met elkaar terwijl je nog lekker klaarkómt of je kunt elkaar blijven opzoeken uit schuldgevoel. In dat laatste geval spreken we van het Judascomplex.

Maar is het ook een goed idee?

Nee. Natuurlijk niet. Duh. Je bent toch niet voor niets uit elkaar gegaan?! Seks met je ex kan dan (lekker) makkelijk zijn, het maakt je leven er niet beter op. Het creëert hooguit een moerassige situatie, aldus het artikel. Noch land, noch water en voor je het weet zit je er helemaal in vastgezogen. Dat weten we natuurlijk allemaal en toch bezondigen we ons er regelmatig aan.

Zit jij nou net als David in het moeras en weet je niet goed hoe je eruit moet komen? Kijk dan even naar dit lollige filmpje van YouTube blogster Emily Hartridge. En ga daarna lekker verder met je (eigen) leven!

Meer lezen? Op www.esthervuijsters.nl vandaag de top 10 cadeautjes van het afgelopen weekend.

DIVORCE Bouwvakker date advocate

Hebben jullie het gevolgd? Joris Hulskamp uit de populaire serie Divorce – bouwvakker van beroep – heeft een date met een (jawel!) advocate. BFF Boudewijn vindt dat niet kunnen.

Downdaten

Steeds meer hoogopgeleide vrouwen daten een minder hoogopgeleide man. Downdaten wordt het verschijnsel genoemd. De oorzaak? Er zijn momenteel méér hoogopgeleide vrouwen dan mannen in de leeftijd 25-34 jaar (8% in 2013) en ja, je moet je toch wat!?

Maar is zo’n downdate nou gedoemd te mislukken, zoals Boudewijn uit Divorce schijnt te denken? “Het hangt er vanaf wat jij belangrijk vindt in een relatie en dus in je partner”,  aldus drs. R.E. Klein, psychologe bij Max Ernst GGZ. “Als intelligentie in jouw top 5 staat, dan zal het op lange termijn in de relatie een probleem kunnen vormen.”

Dus? Kan het nou, of niet?

In de reacties op een artikel op ze.nl is te lezen dat het ‘probleem’ met downdaten om te beginnen eigenlijk helemaal geen probleem ís. Opleiding zegt niet alles. Hoe men zich ontwikkelt na het afstuderen is niet te voorspellen en intelligentie uit zich niet altijd in diploma’s. “Mijn man heeft alleen MEAO, maar zijn eigen bedrijf floreert!” lees ik op internet. Een ander: “Mijn vriend is autodidact, juist dát getuigt van intelligentie!”

Niveauverschil?

Wanneer er wél sprake is van een duidelijk niveauverschil, is het vaak de omgeving die de problemen tussen de lovers veroorzaakt. Ouders die vinden dat de loodgieter niet goed genoeg is voor hun afgestudeerde dochter, vrienden (de Boudewijns!) die er lacherig over doen. Een enkeling ergert zich aan de spelfouten in de whatsappjes van haar vriend, maar het merendeel vindt de liefde het belangrijkst.

“Downdaten klinkt alsof je uitgaat met iemand met een bepaald syndroom!”

Weg met die term

De meeste reacties hebben echter betrekking op de term downdaten zélf. Denigrerend, stigmatiseren en op een irritante manier veroordelend. “Waarom moeten we daar nou weer een woord voor hebben? Op deze manier maken we er juist een probleem van”, schrijft Linda.

Samenvattend: downdaten als term, daar moeten we vanaf. Gezien het opleidingsniveau anno nu is het archetype slimme werkende man/ blonde vrouw met huppelbaantje nu écht achterhaald en daarbij kent intelligentie vele facetten. Wie voor elkaar kiest doet dat op basis van liefde en wederzijds respect. En dat respect dat ontbréék nog wel eens bij de omgeving. Jammer.

Dus

Boodschap voor alle ‘Boudewijns’ in Nederland: shut up en ga je met je eigen sores bezighouden.

Eerder Divorce thema: ook mannen gaan massaal op dieet (klik). 

Meer lezen van mij? Op http://www.esthervuijsters.nl gaat het vandaag over mijn verslaving (klik).

Hoe doe je dat, oorlog voeren?

“Mam?”

“Hm?”

“Hoe doe je dat eigenlijk, oorlog voeren?”

Overval dán een bank

De kunstwerken die in oktober uit de Rotterdamse Kunsthal werden gestolen, zijn vrijwel zeker verbrand. Weg. Gevoerd aan de vlammen. Tot stof vergaan.

Nou maak ik wel eens grapjes over kunst

Deze blog werd mede mogelijk gemaakt door gezond verstand

Vandaag in het nieuws: Troonwisseling duurder dan begroot  

Nee! Echt?! De Tróónwisseling? Duurder?  En daar zijn we verbáásd over? Nieuwsflits voor de politiek: feestjes zijn áltijd duurder dan begroot, zeker als pappa (of in dit geval: Mark Rutte) gaat roepen dat het allemaal binnen de perken (‘sober’) moet blijven. Duh.

Hollandse Nieuwe komen op de fiets dit jaar

De eerste nieuwe haringen zijn inmiddels geland: in de decadente buikjes van een stel in Marbella woonachtige ‘Holandeses’.

Maar Nederland ‘vist’ heus niet ‘achter het net’ zoals De Telegraaf ons deze ochtend wil doen geloven. Nee hoor, vanavond zijn de échte Hollandse Nieuwe bij mij thuis, in de woonkamer. (Serieus, hoe kan je nou spreken van een Hollandse Nieuwe als je in Spanje zit, adiós, vaya toch weg!) Paul krijgt namelijk vandaag op zijn werk vijftien haringen, Hollandse Nieuwe.

Waar die haringen ineens vandaan komen weet ik eigenlijk niet. Paul werkt dan wel in een visgebied, maar die Hollandse Nieuwe komen natuurlijk niet zomaar overal aanzwemmen. Evengoed maakt het mij eigenlijk niet uit, al komen ze uit de lucht vallen. Ik kijk naar buiten, naar het zonnetje, en lik alvast mijn lippen. Jummie, haring vanavond, daar had ik al zin in toen ik wakker werd.

Paul daarentegen was de Hollandse Nieuwe vanochtend eigenlijk een beetje vergeten. Had hij nét besloten om op de fiets naar zijn werk te gaan, best een eind, mailde hij zojuist dat dat nu niet zo handig was, vanwege die vijftien haringen. Tja, die beesten kunnen natuurlijk niet fietsen en om ze nou met de taxi vooruit te sturen…

Dus nu heb ik hem gezegd dat hij de haringen maar onder zijn snelbinders moest doen. Niet te strak want anders zouden we vanavond haringmousse hebben, en dat hij dan niet te veel moest hobbelen. En als het te broeierig werd (het wordt 26 graden vandaag!) dan moest hij ze maar in een netje hangen. Dat zijn ze wel gewend.

Wat hij in elk geval níet, ik herhaalde NIET, moest doen, was de Hollandse Nieuwe meenemen in zijn buik, dat zou pas écht een heel slecht idee zijn.

Dus nu maar hopen dat de haringen de oversteek overleven. En als u straks iemand ziet fietsen met een sliert jubelende haringen achter zich aan, zwaai dan even naar hem. Vlaggetjesdag is een feit: de Hollandse nieuwe komt ons niet aanwaaien dit jaar, neen, ze komt op de fiets!

En ook op www.esthervuijsters.nl is het weer feest. Na VerrassingsVrijdag en een fotoblogweekend nu weer een verse blog op maandag.