Een beetje warmte

Komeet Ison heeft zijn zwaai om de zon waarschijnlijk niet overleefd.

Jammer, want zoals het er gisteren voorstond, was de komeet hard op weg om onze nieuwe Ster van Bethlehem te worden. Helaas heeft de intense hitte van de zon de komeet waarschijnlijk opgewarmd tot zo’n 2700 graden Celsius, waardoor hij uiteindelijk verdampte.

Icarus & mini-ijstijd

En terwijl het Ison gelijk Icarus te heet werd onder de voeten, constateer ík dat het hier op aarde wat frisjes wordt. Ik moest van de week zelfs mijn auto krabben! De winter komt eraan en dat is te merken. Een computermodel, dat ons klimaat nabootst, kwam onlangs spontaan met een mini-ijstijd op de proppen. Wetenschappers waren ‘verrast’. Verrast? Verontrúst zal je bedoelen!

Natte boel

Op 1 december begint de meteorologische winter en daarmee sluiten we één van de natste seizoenen ooit af. Alleen in 1974 en 1998 viel er in de herfst meer regen. Ik herinner me de buien, de straat die in een rivier veranderde en de natte kleren. September en oktober waren extreem zacht. Dat dan weer wel. Misschien dat ik het daarom nu opeens zo koud heb?

Hoe dan ook, ik tik mijn stukjes vandaag met een extra trui aan. Ik ben bezig met het testen van de nieuwe Wii U en de game Wii Sports. Misschien moet ik mijn werkterrein even naar de praktijk verleggen om weer wat warmer te worden.

Nieuwscheck

En terwijl ik nog een slokje hete koffie neem, check ik mijn favoriete nieuwsites. Op nu.nl lees ik dat de Syrische kinderen die naar Libanon en Jordanië zijn gevlucht (naar schatting tweehonderdduizend kinderen), geen onderwijs kunnen volgen. Kinderen van zeven jaar oud moeten vaak al lange dagen werken.

It will be lonely this Christmas

Weer zo’n bericht waar je koud van wordt. En het voelde al zo onbehaaglijk. Echt jammer van die komeet. We hadden wel een beetje warmte kunnen gebruiken. Al dan niet in de vorm van de Ster van Bethlehem.

Sorry, bij dit stukje horen links maar die krijg ik op de een of andere manier niet in het systeem. Ik zal het later nogmaals proberen!

Meer lezen? Op www.esthervuijsters.nl staat vandaag een cryptisch stukje.

Er kan nog meer bij!

Er kan nog meer bij!

Het aantal leerlingen per leraar is het afgelopen jaar (weer) toegenomen. Zowel op de basisscholen, middelbare scholen als het mbo. En het waren er al zoveel!

Volle klassen

De grootste onderwijsvakbond hield onlangs een enquête onder de eigen leden en daaruit bleek dat Nederlandse klassen nu écht vol zijn. (Eén op de zes scholen heeft klassen met meer dan dertig leerlingen erin.)  Een drama natuurlijk. Voor zowel kind als leraar. Als ik tegenwoordig een middagje meehelp bij één van de kinderen, dan ben ik drie dagen uit de roulatie! Dat die leraren dat trekken!

Burgerinitiatief

Gelukkig zijn er mensen die voor kind én leraar opkomen. Mensen die niet akkoord gaan met deze vorm van massahysterie. Ik noemde het al in mijn nieuwsoverzicht van de afgelopen week: de vakbond Leraren in Actie heeft handtekeningen verzameld. Zij willen via een stappenplan terug naar maximaal 24 leerlingen per klas. Op de petitie kwamen veertigduizend handtekeningen binnen, waardoor de Tweede Kamer verplicht is om het burgerinitiatief te behandelen.

Dagje meedraaien?

Ook het ministerie van Onderwijs is bezig met een onderzoek naar volle schoolklassen. Ik vraag me af wat ze precies ‘onderzoeken’. Ze weten ook nog niet precies wanneer ze klaar zijn. Misschien kunnen gewoon een dagje meedraaien op een gemiddelde school in een gemiddelde klas? Dan weten ze vast wel voldoende. Verder onderzoek is overbodig.

Meer

Ik sprak over de volle klassen met één van de leraren op de school van mijn kinderen. En laat ik voorop stellen: die mensen vind ik echt fantastisch! Drukke klassen, ja, maar zij staan er wel. En ze doen hun stinkende best. Maar ik zie dat het hen óók raakt. “Het is zo zonde”, zei de juf. “We zouden er zoveel méér uit kunnen halen.”

We zouden er meer uit kunnen halen. Dat is toch afschuwelijk? Dat gaat wél over mijn kind! En over dat van jou! Laten we hopen dat de petitie tot actie leidt. Dat het ministerie ergens mee komt en dat niet alleen bij woorden blijft. Laten we het hopen, voor de kinderen én de leraren.

En voor de toekomst.

Meer lezen? Kijk eens op www.esthervuijsters.nl En, al meegedaan aan de Bloggers Sintactie?

Een natuurramp? O, dan doe ik mee!

Het doneren van geld activeert gebieden in de hersenen die worden geassocieerd met plezier. Op hersenscans is te zien dat het lekkere geefgevoel te maken heeft met de beloning van positief gedrag.

Het allerlekkerst geven we aan natuurrampen. Elke actie waarbij een orkaan, vloedgolf of aardbeving is betrokken, loopt steevast als een Trijntje. Voor oorlog hebben we (veel) minder over. Zo kwamen mijn kinderen uit eigen beweging met hun spaarpot naar me toe voor de Filipijnen terwijl ik ze over Syrië niet heb gehoord.

Linkse tsunami?

Wat volwassenen betreft lijkt het eenvoudig: bij een natuurramp is er geen sprake van een politieke voorkeur (ik heb nog nooit gehoord over een linkse tsunami die een schrikbewind voort, of over een politiek getinte aardbeving). Je kunt er niet echt iemand de schuld van geven. Over Syrië práten we, aan de Filipijnen géven we.  Maar hoe zit dat dan bij kinderen? Die hebben (nog) niet zoveel met politiek en zien in beide gevallen uitgehongerde baby’s.

O, kon dat toen ook?

Ik vroeg het ze. Annabel gaf direct toe dat ze bij Syrië niet over ‘giro 555’ gehoord had, dus dat ze niet wist dat ze kon ook geld kon geven. Liz moest er iets langer over nadenken. Uiteindelijk legde ze uit dat ze vond dat de mensen daar het eerst maar moesten ‘goedmaken’. Haar vriendinnetje voegde daaraan toe: “Je kunt wel geld geven, maar daar stop je de oorlog niet mee.”

Dronken mensen en kinderen spreken de waarheid. Ik denk dat de antwoorden van de meiden – hoe simpel ze ook zijn – representatief zijn voor een groot deel van de bevolking. Meer aandacht voor giro 555 als het om oorlogssituaties gaat dus. Meer uitleg en praten over de hulpzoekende mens achter de gevechten. Want van die dronken mensen moeten we het niet hebben.

Maar de kinderen zijn onze toekomst. Hier én in Syrië.

Meer lezen? Op www.esthervuijsters.nl vandaag een leuke discussie. Gillende kinderen, zeg jij daar wat van?

Sinterklaas Stress!

Mijn kinderen zijn al een tijdje op de hoogte van ‘het geheim van Sinterklaas’.

Dat wil zeggen, Liz (10) wéét het en Annabel (8) is in ontkenning. Ik schreef er al eerder over,  maar het is niet bij die ene vergissing gebleven. Van de week vond ik namelijk een appel in de schoen van mijn jongste dochter. Huh? Wadoediedaardan? “Prima dat je je nog schoen zet,” zei ik, “maar vanwaar die appel?” Ze keek me verschrikt aan. “Dat páárd is toch wel echt!?”

Willem-Alexander?

Vroeger leverde het Sinterklaasfeest hier veel stress op. Ik herinner me een nacht dat Liz huilend bij mijn bed stond. De reden: ze was bang dat we Piet voor een inbreker zouden aanzien. Of een inbreker voor Piet. Ze wist niet precies wat ze erger vond – ik heb het haar nog gevraagd – maar dat ze bang was, dat was wel duidelijk. En dan die spanning als ‘de Sint’ het podium opkwam. Koning Willem-Alexander tijdens eed in De Nieuwe Kerk was er niets bij! Annabel kon er ook wat van. Die heeft een tijdlang ongeveer elke vijf minuten de open haard gecheckt. Of er geen Pieten klem zaten…

Tips van Eva

Heb jij jonge kinderen, dan is deze blog van Eva Bronsveld misschien interessant voor je. Eva schrijft en spreekt al jaren over kinderen en opvoeden en speciaal voor 5 december schreef ze een blog over Sinterklaasstress. Vol tips and tricks om de rode mijtertijd goed door te komen.

Lootje zwaar

Ik heb Eva’s sinterklaastips gelukkig niet meer nodig. (Alhoewel, had ik Liz niet laatst tijdens het Sinterklaasjournaal horen zeggen:  “Nou wéét ik dat het niet écht is, maar nou word ik tóch weer zenuwachtig!” En slaapt Pietje Bel niet ineens weer zo slecht? Dus.) Evengoed, wij hebben nu andere problemen. Klassenwerk, gedichten, surprises  “Wat moet ik nou maken?” “Nu heb ik alwéér een jongen!” Loodje-zwaar is die Sinterklaas dezer dagen voor het schoolkind (en de ouders).

Rijmen en dichten

Gelukkig weet Annabel  inmiddels wél wat voor suprise ze wil maken: een paard. Haar ‘lootje’ is namelijk dol op paardrijden. En bij gebrek aan kranten begint ze vast aan het gedicht. Trots laat ze me haar begin zien: “Met wat lijm, papier en gaas, maakt Sint voor jou een mooie vaas!”

“Een vaas?” reageer ik verbaasd, “maar je ging toch een páárd maken?”

“Ja”, knikt Annabel. “Maar dat rijmt niet.

Meer lezen? Op www.esthervuijsters.nl staan elke dag versche blogs. En heb je al meegedaan aan De Grote Bloggers Sinterklaasactie? Doen hoor, we geven heel leuke cadeautjes weg!

Het heerst!

Stond ik hoor, héél hoog op die wankele ladder om de school Sintsfähig te maken. Ik hing nét een grote slingers met cadeautjes op, toen de oppas belde. Annabel was ziek en ze had alles onder gespuugd. Over cadeautjes gesproken!

“Het heerst”, riepen de andere versiermoeders. (Het heerst helemaal niet, lees ik op de site van rivm, maar dat maakt niet uit, wat je ook hebt – al heb je een of andere exotische aandoening – er is altijd wel iemand die roept dat het heerst.)

Nou was Annabel de nacht daarvoor ook al aan de gang geweest,  maar ze was gewoon naar school gegaan. Ze had goed gegeten en lekker geturnd dus er was weinig aan de hand. Dat wil zeggen: tot nu.

Er zat weinig anders op dat de rest van de versierdames achter te laten en huiswaarts te gaan. Aldaar bluste ik een brandje, deelde wat knuffels uit en bracht Annabel (weer) naar bed. Ze sliep binnen vijf minuten. Ik liet Liz en oppas thuis en ging terug naar school.

Daar was inmiddels bijna alles klaar. Ik kon zo door naar de afterparty: de dames zaten aan de wijn. Voor de vorm veegde ik nog een paar papiersnippers en een verdwaalde pepernoot op, waarna ik snel ook een wijntje inschonk. Gezellig hoor, zo in de versierde aula!

We hadden echt hard gewerkt. En al zittend werkten we even zo hard door: de fles was vrij snel leeg. Gelukkig had versiermoeder C. had ook nog een flesje meegebracht en voor we het wisten was het half twaalf. Thuis kroop ik maar snel in bed.

De volgende ochtend was ik me een beetje misselijk. En ik had wat hoofdpijn. Maar dat was natuurlijk niet zo gek.

Het heerste immers.

En over Sinterklaasgesproken? Heb je al meegedaan aan de Grote Bloggers Sinterklaasactie? We geven superleuke cadeautjes weg, klik snel hier!

Sintactie Esthers sieraden

Lieve lezeressen,

Met heel mijn hart richt ik mijn leven

Op verwennen en (ver)geven

Zoals bekend  ga ik, de Sint

Vooral de kant op van het kind

Behalve híer… want lieve vrouw

Op Vrouwonline draait het om jou!

Jij bent het centrum en de spil

Die ook wel eens de aandacht wil

Van je partner, vriend of kind

Of heel misschien wel… van de Sint

Cadeautjes krijgen, altijd fijn

Vooral als ze bijzonder zijn

Symbolisch, op elkaar gericht

Een band, een beeld of een gedicht

Je bent (de) ouder maar ook het kind

Dát is wat ik bijzonder vind

Daarom, op Vrouwonline dit jaar

Een prachtig sieraad écht voor haar

Voor die ene mooie, lieve vrouw

Voor jou …

Van mij. Liefs, de Sint

M’amour

M’amour (klik hier voor de website) is een compacte sieradencollectie waarin de band tussen moeder en kind centraal staat. In elk sieraad is namelijk de speciale band tussen moeder en kind gesymboliseerd.

M’amour is voor elke moeder een heel leuk cadeau. Voor je eigen moeder, voor jezelf of voor een vriendin die pas een baby heeft gekregen. De prachtige zilveren ‘moeder en kind’- hangers zijn verkrijgbaar in 3 kleuren: zilver, roséverguld en verguld. Winkelverkoopprijs vanaf € 59,50 exclusief collier.

Win deze prachtige hangers inclusief zilveren colliers t.w.v.    € 69,00

Wij mogen van elke kleur twee hangers weggeven dus doe snel mee!

De rosévergulde hangers 

Vertel (in maximaal 50 woorden) wat de band tussen jou, je moeder of kind zo bijzonder maakt en win één van de rosé-hangers.

De zilveren en vergulde M’amour hangers

De zilveren hangers (én de twee vergulde hangers) worden verloot onder álle inzendingen (als je een mooi verhaal bijvoegt maak je dus twee keer kans!). Kijk voor inspiratie ook eens op www.sieradentrends.nl

Inzenden kan tot 4 december. De winnaars worden bekend gemaakt op 5 december. Cadeautje dus! Van M’amour, van Vrouwonline én van mij!

 

Klik hier om mee te doen aan deze speciale sieradenactie (op het formulier kan je ook je moeder/kind verhaal kwijt!)! 

De andere bloggers geven ook wat weg!

Susanne: persoonlijk voedingsadvies

Tarte Taart An: taartenpakket

Pipfoods: kookboeken

Margje: glossyboxen

Denise: skipak

Meer Esther? Op de hoogte blijven van mijn blogs en leuke acties? Like mijn facebookpagina (klik).

Big Blogger is watching you!

Op de snelweg je middelvinger opsteken? Toegeven, het ís een vorm van communicatie. Maar of het zo verstandig is?

Slimme sensoren

Beter is het om je auto te laten uitrusten met speciale sensoren. Deze zorgen ervoor dat auto’s onderling communiceren. Inhalen, afstandhouden, het gaat allemaal automatisch (en zonder middelvinger). En niet alleen in het verkeer wordt deze nieuwe technologie toegepast: ons hele leven staat gaat binnenkort veranderen!

Chippie chippie

De mogelijkheden met de ‘zogeheten’ slimme sensoren zijn eindeloos. Vuilnisbakken worden gechipt (zodat alleen de volle worden opgehaald), hardloopschoenen worden uitgerust met allerhande meetapparatuur (wijkt de trimmer van zijn route af dan trillen de schoenen alarmerend) en telefoons worden zó smart dat ze ons (bijna) niet meer nodig hebben. Zelfs in de zorg gaan we ze tegenkomen: draadloze sensoren houden dementerende bejaarden thuis in de gaten!

Futuristisch? Misschien. Maar de toekomst is anno 2013 behoorlijk dichtbij. Wetenschappers doen momenteel onderzoek naar de toepasbaarheid van de slimme sensoren. De verwachting is dat de sensorentechnologie binnen zeven jaar mogelijk is in dertig miljard apparaten! Dertig miljard! Daar zullen de epilady, vibrator en weegschaal wel bij zijn!

Op zwart

Misschien krijgt mijn blog in de toekomst óók wel zo’n slimme sensor! Kan ik straks stukjes schrijven op verzoek. Reageren op de ‘bodylanguage’ van mijn lezers en ‘op zwart’ springen als je baas plots achter je staat. Of, en dat zou helemaal wat zijn, kijk ík een keertje bij jullie naar binnen.

Jeetje. Ik voel een boek opkomen. Big Blogger is watching you!

Meer lezen? Op www.esthervuijsters.nl gaat het vandaag over de kreukelzone. Want, wat ís de kreukelzone nou precies? Iets met auto’s of toch niet…

Met de billen bloot

Jippie, er komt er een einde aan de recessie!

En dat is goed nieuws voor onze billen. Huh? Billen? Ja. Billen. Er is onlangs namelijk een onderzoek gedaan, naar de staat van openbare wc’s in Nederland. Dat onderzoek werd uitgevoerd door vakblad Service Management en hygiëneaanbieder Tork. En de conclusie? Wil je niet weten.

Entero-wat?

Of misschien toch wel. Dan weet je tenminste waaróm je altijd boven de (openbare) WC moet hangen, in plaats van erop te gaan zitten.  Het zit zo: slechts 29 procent van de openbare wc’s in Nederland is bacteriologisch schoon. Een op de vijf wc’s bevat de Entero-bacterie, afkomstig uit ontlasting. Dus: mensen die op ’t gemaeck gaan zitten lopen risico op buikgrijp en andere ongemaecken (én pukkels op hun billen heb ik gelezen).

Jakkes. Ja, inderdaad, jakkes. Ook kraan-, spoel- en deurknoppen zijn veelal bevuild met de Entero-bacterie. En de meest smerige wc’s zijn die in de ziekenhuizen. Tja, alsof er daar nog niet genoeg ziektes rondhangen.

Openbare toiletten

En wat heeft de recessie daar dan mee te maken? Nou, hoofdredacteur Ronald Bruins van Service Management vermoedt dat de slechte staat van ziekenhuis-wc’s het gevolg is van bezuinigingen en daar kan ik me wat bij voorstellen. Dus. Ik ben heel blij dat er een einde komt aan de recessie.

Want einde recessie betekent einde bezuinigingen! Kunnen de toiletjuffrouw en schoonmaakster weer terugkomen en kunnen wij weer gerust met de billen bloot bij de HEMA, V&D of in het ziekenhuis.

(Evengoed blijf ik er wel boven hangen, zeker nadat ik de Entero-bacterie even gegoogeld hebt. En jij? Hang jij altijd? En doe je dan ook met je ellenbogen de deur open?)

Meer nieuws? Op www.esthervuijsters.nl vind je vandaag weer een erg actuale nieuwsblog.

De toekomst is óók niet custom made

Ik vind de discussie over thuisonderwijs in Nederland eigenlijk wel interessant.

Ik begrijp dat veel mensen niet bepaald positief op de mogelijkheid tot thuisles reageren – onbekend maakt  tenslotte onbemind – en zolang de Telegraaf met koppen als ‘Thuisles dankzij obscure religies’ blijft smijten is elke nuancering per definitie kansloos.

Terugbrengfraude

Een zesde van vrouwen brengt gedragen kleding terug naar de winkel (klik).

Een zésde? Gedragen kleding? Terug naar winkel? Echt? Hebben jullie dat ooit gedaan? Ik niet. Echt niet. Nou is het in mijn geval ook onmogelijk om zogeheten ‘terugbrengfraude’ te plegen; mijn kleding zit altijd direct onder de vlekken, dus ik zou onmiddellijk door de mand vallen. Maar los van mijn onhandigheid: het zou niet in me óp komen.

Kulonderzoeken

Nou verschijnen dit soort kulonderzoeken regelmatig in de media (‘vrouwen geven meer geld uit als ze samen winkelen’ ‘winkelen bevredigt meer dan seks’ dat soort geneuzel) en meestal zal er wel een kern van waarheid inzitten. Dat je meer geld uitgeeft wanneer je samen winkelt, nou ja, in mijn geval is dat meestal wel zo. Maar is dat omdat je samen bent of omdat je gewoon datgene wat je nodig hebt opspaart tot je gezellig met een vriendin de stad in kan?

Maar mocht het waar zijn (volgens het artikel komt het vooral voor bij vrouwen die in de entertainmentwereld werken, ik geef toe, daar ken ik er niet zo héél veel van) dan vind ik het knap sneu. En zolang ‘men’ elkaar op die manier de ogen blijft uitsteken, blijft zulk soort fraude dus gewoon plaatsvinden. Maar serieus, ik betwijfel of het waar is.

Broodje aap?

Evengoed, broodje aap of shopperslatijn, ik zou het in elk geval niet in mijn hóófd halen om iets terug te brengen nadat ik het heb gedragen. Nee, als bij míj het prijskaartje er tijdens het dragen nog aanhangt – komt regelmatig voor – dan is dat uit onnozelheid.

En zeg nou zelf, dat is toch véél charmanter dan fraude?

Meer nieuws? Lees mijn nieuwsoverzicht op www.esthervuijsters.nl of like mijn pagina op Facebook.