De kunst van het weglaten – Advertorial –

Een product reviewen? Maar natuurlijk! Stuur maar op, helemaal leuk.

 

Maar zo simpel wás het natuurlijk niet. Het ging hier niet om een lippenstift of nieuw soort keukenhulpje, nee, ik mocht bloggen over Optimel Puur! De nieuwe generatie drinkzuivel van Koninklijke FrieslandCampina. En zo’n kartonnen pak past nou eenmaal níet door de brievenbus (vooral niet omdat er eigenlijk een koelkast omheen moet).

Continue reading

Nét niet hoog genoeg

Een volwassene met een kinderziekte heeft iets aandoenlijks. Iets ‘je-bent-een-beetje-blijven-hangen-in-je-onwikkeling’-achtigs.

 

Altijd als ik hoor dat iemand van boven de achttien met roodvonk, de rode hond of waterpokken kampt, krijg ik de neiging om besmuikt te lachen. Toen Paul eens thuiskwam met ontstoken amandelen kreeg hij van mij dan ook een doos raketjes en een Dinky Toy.

Continue reading

Deze blog werd mede mogelijk gemaakt door gezond verstand

Vandaag in het nieuws: Troonwisseling duurder dan begroot  

Nee! Echt?! De Tróónwisseling? Duurder?  En daar zijn we verbáásd over? Nieuwsflits voor de politiek: feestjes zijn áltijd duurder dan begroot, zeker als pappa (of in dit geval: Mark Rutte) gaat roepen dat het allemaal binnen de perken (‘sober’) moet blijven. Duh.

Continue reading

En de tijd gaat nú in!

Ik heb slecht geslapen.

 

Echt heel beroerd. Ik lag maar te piekeren en malen. Op een gegeven moment lag ik zowat te hyperventileren! En waarom? Tja, om van alles, denk ik. Misschien wel omdat mijn collega straks op vakantie gaat en ik last heb van acute faalangst? Natuurlijk, ik ben steeds minder op kantoor vanwege mijn ‘carrière’ als freelance schrijver, maar kom op, ik ben toch góed in mijn werk?!

Of is het de tijdsdruk? Ik besteed veel uren aan mijn blogs, aan acquisitie en het bezoeken van evenementen om over te schrijven. Dat is superleuk, maar ik heb wél een boel deadlines. En straks moet ik mijn collega’s vervangen … heb ik dan nog wel tijd voor alles? En sowieso, doe ik het wel goed allemaal?

Boos!

Ik merk dat ik snel boos ben. Vaak zijn het maar kleine dingen maar het duurt vreselijk lang voordat ik die boosheid dan weer kwijt ben. Naar de kinderen toe valt het wel mee. Die zijn eigenlijk op het moment juist heel makkelijk en ze doen het fantastisch. Vooral Annabel is na ons doktersbezoek erg opgeknapt en beide meiden slapen op het moment goed.

Nu hun moeder nog.

Vriendin C., die zo lief was om me vanochtend even psychisch te komen ondersteunen (lees: ze kwam koffiedrinken) wees me op een artikel over wat vrouwen allemaal doen om zich goed te voelen. Zo schijnen ‘wij’ ons sterker te voelen als we met geharste benen rondlopen, geëpileerde wenkbrauwen hebben én nieuwe kleren dragen. “Allemaal nét dit weekend geregeld”, zei ik. “Wat moet ik dan nog meer?”

Met de complimenten

“Vrouwen voelen zich ook beter als ze een compliment krijgen van een vriendin”, zei C. “Dus hierbij: je doet het allemaal super. Je moet je niet zo druk maken om alles en iedereen. Not your fault, denk dat eens wat vaker.”

Ik las het artikel nog eens door. “Maar dan nog voelen vrouwen zich nog maar gemiddeld drie uur en drieënveertig minuten zelfverzekerd per dag hoor”, mopperde ik. “Lekker deprimerend!”

“Precies”, zei C. “Maar jij wilt toch altijd méér dan gemiddeld? En je bént toch ook niet gemiddeld? Jij wil altijd beter. Dus hou op met je druk maken, en denk: ‘fuck die drie uur en drieënveertig minuten’!

Dat kan jíj véél beter!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Lees meer persoonlijke blogs op www.esthervuijsters.nl en ontdek elke dag elke dag een nieuwe “Tutti Frutti”

Vrouwelijk rund

Op de één of andere manier kom ik de laatste tijd overal koeien tegen.

Om te beginnen zijn de beesten niet áán te slepen op de iPad (getuige blije apps als Hay Day, Milk The Cow, Cow Balloon en KoeDoetBoe) maar ook in het nieuws laten de dames regelmatig van zich horen: “Steeds meer koeien staan hun hele leven op stal” “Koe valt in gierkelder” en “Koe op snelweg veroorzaakt ongeluk”. Om er maar een paar te noemen. Continue reading

Achterbankgeneratie

fiets

Mooi woord. Minder mooie betekenis.

Het blijkt namelijk dat steeds minder kinderen goed kunnen fietsen. Dat komt deels doordat er  in de grote steden minder verkeersexamens worden afgenomen en deels omdat steeds meer ouders hun kinderen overal met de auto naar toe brengen. Bijvoorbeeld naar de basisschool.

Nou ga ik hier geen betoog houden over hoe irritant dat laatste is – en hoe asociaal het is dat sommige ouders hun tanks gewoon op de stoep voor de ingang van de school parkeren – want dat weten we nou onderhand wel. Moeten die mensen zelf weten. Die zullen daar wel een goede reden voor hebben en zo niet, dan toch.

Nee, ik wilde het over mezelf hebben. Mijn kinderen kunnen namelijk óók niet fietsen. Het is nog niet zo erg dat ze geen fiets hebben (dat schijnt volgens Veilig Verkeer Nederland ook nogal eens voor te komen) maar ze zwabberen de hele weg over. Vooral Annabel, die denk dat ze dat ze de enige op de weg is. Zelfs in de spits.

Hoe dat komt? Simpel. Omdat ik niet genoeg met ze fiets. We wonen op loopafstand van school, dus wat dat betreft hebben ze al een achterstand. Daar komt dan bij dat de turnhal waar Annabel sport is nogal ver weg is (omdat ze bij Jong Talent zit) en dat de hockeyclub fietstechnisch niet te combineren is met het clubje daarná. Alle overige dingen doe ik op de fiets, maar eerlijk is eerlijk, alleen als het droog is.

Niet goed dus. Want steeds meer kinderen belanden in het ziekenhuis omdat ze te weinig praktijkervaring hebben. En wil ik dus voorkomen dat  de meiden straks niet fatsoenlijk naar hun middelbare school kunnen trappen, dan moet ik daar nu wat aan doen. Stalen rossen uit schuur en karren maar. Bon. Goed. Oké. Ga ik doen. Echt.

Iemand enig idee wanneer het droog wordt?

 

Meer Esther? Lees verder op www.esthervuijsters.nl